Η βία αναπαράγει βία.

     
       Βλέπουμε και βιώνουμε συχνά τις εκδηλώσεις βίας στους δρόμους και σε κατοικημένες περιοχές (βανδαλισμοί, εμπρησμοί σε οικήματα ή αυτοκίνητα, κ.λ.π), με το ''πρόσχημα της αντίστασης'' κατά του κατεστημένου ή άκουσον-άκουσον, εις μνήμην του Τάδε (π.χ. Γρηγορόπουλου).

      Αναρωτιέται κανείς, πως είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος να φτάνει στο σημείο να καταστρέφει  περιουσίες αθώων πολιτών, να προπηλακίζει ή να κακοποιεί ανθρώπους που δεν τους ξέρει καν, δεν του έχουν φταίξει σε τίποτε κι όμως να αισθάνεται  μια άγρια ηδονή και ικανοποίηση από τέτοιας μορφής πράξη.

     Και όχι μόνο αυτό. Να περιμένει πότε θα του ξαναδοθεί η ευκαιρία, να επαναλάβει  την πράξη, βιώνοντας τα ίδια συναισθήματα (με πολύ επιείκεια, απάνθρωπα) για  να είναι συνεπής, στις ''αξίες'' του και στην ''ιδέα'' της ελευθερίας του ατόμου.

     Η πρώτη σκέψη που έρχεται σε ένα υγιή άτομο, για μια τέτοια συμπεριφορά, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, αν μη τι άλλο, πάσχουν από ''ψύχωση'', είναι δηλ. διαταραγμένοι, άρρωστοι.  Και θεωρώ ότι  δεν είναι   λάθος, αυτή η προσέγγιση.

    Ένα άτομο που έχει κακοποιηθεί στην παιδική του ηλικία, που έχει υποστεί βιασμό, αυτό που θα κάνει στην ενήλικη ζωή του, είναι να κακοποιεί άλλους ανθρώπους. Γιατί μόνο έτσι, νοιώθει ότι επουλώνεται η ''πληγή'', μόνο έτσι θα ''σωθεί'', απ' τα φαντάσματα του παρελθόντος. Κακοποιώντας  και πληγώνοντας άλλους. 

    Κι αυτό, δυστυχώς δεν τελειώνει, λειτουργεί ως ''φαύλος κύκλος''. 

    Συνηθίζω να λέω, ότι έναν ''κακό'' άνθρωπο, δεν τον φοβάμαι ιδιαίτερα, γιατί απλούστατα, μπορώ να μαντέψω τις προθέσεις του και να προφυλαχτώ. Έναν ''άρρωστο'' όμως; Πως να τον αντιμετωπίσεις, που είναι απρόβλεπτος;

    Φίλες και φίλοι, μια ''άρρωστη'' και ''βίαιη'' συμπεριφορά, που μας αγγίζει προσωπικά, μας δημιουργεί θυμό, οργή και αίσθημα ανταπόδοσης(εκδίκησης). 

    Είναι και (παν)ανθρώπινο και δίκαιο συναίσθημα. 

    Ας θυμόμαστε όμως ότι τα άτομα με τέτοιες συμπεριφορές, ήδη βιώνουν ένα συνεχή ''εσωτερικό βιασμό'' και ''αίσθημα αναξιότητας'' του εαυτού τους, οπότε η δική μας οργή, απλά θα επιδεινώσει την κατάσταση και θα λειτουργήσει ως ''έναυσμα'' για πυροδότηση μιας νέας εκδήλωσης βίας.

    Γιατί απλά η βία, αναπαράγει βία.

Υ.Γ. Ως '' ψυχικά διαταραγμένους'' θεωρώ όλους/ες αυτούς/ες, που συμμετέχουν σε πορείες, διαδηλώσεις, συλλογικές κινήσεις, κ.λ.π, όχι για να ''δηλώσουν'' κάτι ή να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους,  αλλά για να ασκήσουν ''βία'', προς πάσα κατεύθυνση. 

       Να είστε πάντα υγιείς, αισιόδοξοι και εμπνευσμένοι!!

       Πηγή: www.google/Βία στην οικογένεια.