Τελευταία Άρθρα

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Απομυθοποιώντας τη ψυχοθεραπεία-Πως την αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι; (Μέρος 1ο)


Σε προηγούμενο άρθρο μιλήσαμε για τα χαρακτηριστικά του Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπευτή, τη στάση του στο πλαίσιο της Ψυχοθεραπείας και για ποιους λόγους είναι ένα σημαντικό «δώρο» στον εαυτό μας.

Είναι γεγονός πάντως ότι ακόμη και σήμερα για πολλούς ανθρώπους ο ρόλος του θεραπευτή και η άσκηση της ψυχοθεραπείας περιβάλλεται από ένα πλέγμα μυστηρίου και μύθων


Αυτοί δημιουργήθηκαν είτε γιατί όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η επιστήμη της ψυχολογίας, η κύρια ενασχόλησή της είχε να κάνει με τις σοβαρές ψυχικές διαταραχές, είτε γιατί ο τρόπος που προεβλήθη και ίσως ακόμη προβάλλεται από τον κινηματογράφο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δημιουργεί μια αίσθηση μυστικιστικής διαδικασίας ή και επικίνδυνων για την πνευματική και ψυχική ισορροπία επικοινωνιακών καναλιών. 


Επίσης παίζει σημαντικό λόγο και η γενικότερη έλλειψη γνώσης και εμπειρίας για το τι ακριβώς συμβαίνει στα πλαίσια μιας ψυχοθεραπευτικής συνεδρίας. 

Επιπρόσθετα, το άγνωστο και κάθε τι καινούργιο, πάντα είναι ένα στοιχείο που ο ανθρώπινος εγκέφαλος το προσεγγίζει με επιφυλακτικότητα και το επεξεργάζεται με φόβο και ανησυχία.

Όταν οι άνθρωποι ακούν τις έννοιες «Ψυχολόγος» και «Ψυχοθεραπεία» συνήθως καταλαμβάνονται από συναισθηματική φόρτιση, γιατί τις ταυτίζουνε με την ευαλωτότητα και την αδυναμία της ψυχής, να ανταποκριθεί σε κάποια προβλήματα που τους έχουν τύχει ή έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι. 

 

Νοιώθουν ότι έχει πληγεί το κέντρο της ύπαρξής τους και γι’ αυτό ασυνείδητα αναπτύσσονται μηχανισμοί άμυνας με διαστρεβλωμένα γνωστικά σχήματα, που απωθούν το άτομο να δεσμευτεί σε ένα ψυχοθεραπευτικό ταξίδι. 

 

Αυτή η αντιμετώπιση έχει και το χαρακτήρα της κάλυψης του ασυνείδητου φόβου τους, ότι μπαίνοντας σ’ ένα θεραπευτικό πλαίσιο ίσως να αποδειχθεί μέσα απ’ τη διαδικασία, ότι η βάση της ψυχικής τους ισορροπίας είναι διαταραγμένη. Κι αυτό πέραν του φόβου, πονάει και ο πιο πρόσφορος μηχανισμός άμυνας, είναι η άρνηση

 

Καταφεύγουν σε χίλιες δύο εκλογικεύσεις για να μην «εκτεθούν» σε αυτοαποκαλύψεις, προβάλλοντας διάφορα και ποικίλα προσκόμματα - δικαιολογίες και πολλές φορές είναι τόσο αφοριστικοί για τη ψυχοθεραπεία που εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της δυσκολίας τους, ν’ αποδεχτούν την πραγματικότητά τους.

 

 Μέσα από συζητήσεις που έχω κάνει με διαφόρους ανθρώπους, έχω εντοπίσει ομοιότητες, στο τρόπο σκέψης, ερμηνείας και στάσης αυτών που αντιδρούν στη πιθανότητα να επεξεργαστούν, κάποιες δυσκολίες ή τα προβλήματά τους με ένα Ψυχολόγο.

 

Ας δούμε τι λένε συνήθως οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στη δύναμη της Ψυχοθεραπείας ή μάλλον που φοβούνται ή δεν αντέχουν σε αποκαλύψεις, που αφορούν τον εαυτό τους.

«Από μικρός/η έχω μάθει να είμαι δυνατός/η και να αντιμετωπίζω όλα τα προβλήματά μου..…Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω και τόσο σοβαρά προβλήματα.…» 

 

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας σ'αυτό που προσπαθούν να μας κατευθύνουν οι γονείς μας (δεν ξέρω βέβαια πόσοι τελικά το καταφέρνουν) είναι προς το δρόμο της αυτονομίας και αυτάρκειας.

Από πολλούς θεωρείται ότι το να είναι κάποιος/α σε θέση να καλύπτει τις ανάγκες του, χωρίς τη βοήθεια των άλλων είναι ένα δείγμα ωριμότητας και δύναμης. Σε φιλοσοφικό επίπεδο είναι απόλυτα σωστό.

Έχοντας ενδοβάλλει από μικράς ηλικίας αυτή την αντίληψη(όρος αξίας), εάν τελικά περάσουμε το κατώφλι του ψυχολόγου, αυτομάτως –πάντα ασυνείδητα- παραδεχόμαστε ότι: «δεν είμαστε αρκετά δυνατοί, αυτάρκεις, άξιοι, ικανοί, κ.λ.π, για να τα καταφέρουμε στη ζωή μας». 
 
Πολλοί/ες θεωρούν ότι αν «ενδώσουν» στη «ψυχοθεραπεία» αυτομάτως επιβεβαιώνεται η ανεπάρκειά τους. Τι κάνουν λοιπόν; Απλώς επιλέγουν, να λένε ψέματα στον εαυτό τους πως δεν έχουν προβλήματα, για να αποφύγουν να αντικρύσουν την τυχόν αδυναμία τους. Ο μηχανισμός άμυνας που ενεργοποιείται σε μια τέτοια στάση ανθρώπου είναι όπως προαναφέραμε η Άρνηση.


Πρέπει να θυμόμαστε ότι κανείς μας δεν είναι προικισμένος με άπειρη γνώση ή εμπειρία για να τα διορθώνει/καταφέρνει όλα μόνος του. 

Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα, αλλά όλοι/ες το γνωρίζουμε ότι για να λύσουμε διάφορα προβλήματα (οικονομικά, τεχνικά, πνευματικά, κ.λ.π) καταφεύγουμε σε ανθρώπους που είναι εξειδικευμένοι σε ξεχωριστούς τομείς. (Π.χ. Λογιστές, Μηχανικοί, Ηλεκτρολόγοι, Καθηγητές, κ.λ.π).


Όταν υποφέρουμε από ένα σωματικό πόνο, επισκεπτόμαστε ένα γιατρό- αναλόγως της πάθησης- για να μας θεραπεύσει. Όταν υπάρχει χρόνιο άγχος και εσωτερικές συγκρούσεις, επισκεπτόμαστε ένα ψυχολόγο για να μας βοηθήσει να επεξεργαστούμε και να διαχειριστούμε τις ψυχικές μας δυσκολίες, κ.ο.κ. 

Αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι: «Όσο δυνατός είναι ένας άνθρωπος, άλλο τόσο ευάλωτος γίνεται κάτω από ορισμένες συνθήκες και καταστάσεις»

Επομένως δεν είναι θέμα αδυναμίας και αναξιότητας, τουναντίον μάλιστα, απαιτεί γενναιότητα και εσωτερική δύναμη, το να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες μας και να αντιμετωπίσουμε τον πόνο που μας προκαλούν οι συναισθηματικές συγκρούσεις, ζητώντας τη ψυχολογική υποστήριξη για να διερευνήσουμε «κρυφές πτυχές» του εαυτού μας, που αν δεν το τολμήσουμε θα παραμείνουν στο «ασυνείδητο βυθό» μας και θα μας πονάνε.

                                                                     Συνεχίζεται….

 

Να είστε πάντα υγιείς, αισιόδοξοι και ανοιχτοί σε εμπειρίες!!!

     Πηγή:www.google/Ψυχοθεραπεία και Ανάδυση

 

 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου