Τελευταία Άρθρα

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι; Πως μπορούμε να θεραπευτούμε; (Μέρος 2ο)


Συνεχίζοντας την αναφορά μας στα αποτελέσματα της έρευνας του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ και του Κλωντ Σαμπά, θα πάρουμε απαντήσεις, εν πρώτοις σε ένα καίριο ερώτημα που αφορά όλους τους ανθρώπους: «Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;»


Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, μας λένε οι ερευνητές, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. 
 

Ένα από τα χαρακτηριστικά του εγκεφάλου είναι ότι δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία (εμπειρία).

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι; (Μέρος 1ο)



Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, είναι να αντιστέκεται στις αλλαγές, σε κάθε καινούργιο. 
 

Αυτό το παρατηρούμε συχνάκις κατά τη διαδικασία της Ψυχοθεραπείας, όπου ενώ κάποιος διαπιστώνει ότι η νέα οπτική που βλέπει τα πράγματα (ερμηνεύει), φέρνει θετικά αποτελέσματα, εντούτοις δυσπιστεί σ’ αυτή την πραγματικότητα και είναι επιφυλακτικός.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Προσεγγίζοντας τη Διαταραχή Γενικευμένου ‘Αγχους ( ή γενικευμένης αγχώδους διαταραχής)


       Ακούω πολλούς ανθρώπους να λένε σε κάποιους άλλους: «Μην έχεις άγχος..να δεν βλέπεις εμένα που δεν έχω;» Αλήθεια έχετε σκεφτεί πόσο χαζή είναι αυτή η προτροπή;
 
Είναι δυνατόν να μην έχουμε άγχος; Όλοι οι άνθρωποι κάποιες φορές βιώνουν αυτή τη μορφή του stress που είναι το άγχος.
 
Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι μας βιώνουμε κάτω από ορισμένες συνθήκες. 

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Ήρθαν τα Χριστούγεννα….



Να που κατέφτασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς κι εμείς προσπαθούμε, με κάποιους δισταγμούς (ίσως λόγω οικονομικής κρίσης, ίσως και άλλων παραγόντων) να μπούμε στο κλίμα αυτών των ημερών.

Για όσους όμως έχουν οικογένεια, φαντάζει επιτακτική ανάγκη, αφού τα παιδιά δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αναβολής, ειδικά γι’ αυτές τις γιορτές. Όσο για τους συζύγους, θα πρέπει να χαμηλώσουν τους τόνους από τυχόν διαφωνίες, να ηρεμήσουν τα «πνεύματα» και να προσπαθήσουν να συνταιριάξουν τις επιθυμίες και τις προτιμήσεις τους για να περάσουν «ειρηνικές» γιορτές, κάτι το οποίο δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει πάντα επιτυχία.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Τεστ: Εσύ πόσο «καλό παιδί» είσαι;


Αυτό που πάντα μας έλεγαν οι γονείς μας (ή οι «σημαντικοί άλλοι»)- κάποιοι συνεχίζουν να το ακούν και τώρα- είναι η περιβόητη φράση: «Να είσαι καλό παιδί! Εμείς τα καλά παιδιά αγαπάμε!!!». Κι εμείς για να μας αγαπάνε… προσπαθούσαμε να είμαστε «καλά παιδιά», κάνοντας αυτό που ήθελαν αυτοί. Μήπως δεν είναι έτσι ή κάπως έτσι τα πράγματα;

Αν κάνουμε μια αναδρομή στα παιδικά μας χρόνια, λίγοι από εμάς θα είναι αυτοί που μπορούν να πουν ότι δεν θυμούνται να άκουσαν ποτέ αυτή τη φράση. 
 
Οι περισσότεροι από εμάς την είχαμε ακούσει αμέτρητες φορές, την είχαμε κάνει «κτήμα» μας και βεβαίως την ακολουθήσαμε πιστά, με τυφλή υπακοή θα λέγαμε. 

Έχετε μετρήσει τη συναισθηματική σας ευφυΐα;



Μια συνηθισμένη φράση που ακούμε τόσο σε προσωπικές συζητήσεις όσο και μέσα σε θεραπευτικά πλαίσια (για να είμαστε ειλικρινείς πολύ πιο συχνά από τις γυναίκες για τους άντρες - κυρίως για τους άντρες τους), είναι με πόση «συναισθηματική ανωριμότητα» λειτουργεί κάποιος μέσα στη σχέση του, που αυτή αντανακλά στη συμπεριφορά και στην εν γένει στάση του στη ζωή. 
 
Κι αν πάρουμε την περίπτωση που μια γυναίκα αναφέρεται στον άνδρα/σύντροφό της θα ακούσουμε έναν ολόκληρο «κατάλογο» παραπόνων, που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία του ζευγαριού και συνοψίζονται, σε μία ρήση: «είναι συναισθηματικά ανώριμος». 

 Ας δούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό:

Η θυσία των γονιών για τα παιδιά ή των παιδιών απ’ τους γονείς;



Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει μητέρες να λένε «Έγινα θυσία για τα παιδιά μου, έφαγα τα νιάτα μου για να μεγαλώσω, να τα σπουδάσω, κ.λ.π» κι εμείς αναρωτιόμαστε αν πράγματι είναι έτσι ή απλά συμφωνούμε ότι, οι γονείς και δη η μητέρα, κάνει θυσίες για τα παιδιά της. 
 
Ποια είναι όμως η αλήθεια ή που κρύβεται η υποκρισία;

Άκουσα κάποτε μια απλή γυναίκα του χωριού, που είχε τέσσερα παιδιά,που τα μεγάλωσε με άπειρες δυσκολίες,(δούλευε μεροκάματο σε ξένες δουλειές, με προβλήματα υγείας του άνδρα της και του ενός παιδιού της, κ.λ.π) να λέει πολύ φυσικά σε μια γυναίκα «σπουδαγμένη» που κατείχε τίτλους και θέση, και ‘’κλαίγονταν’’ ότι δεν αντέχει με τα δύο παιδιά της και ότι θυσιάζεται μέχρι και τώρα να τα αναθρέψει: «Τι να σου πω κορίτσι μου, εγώ δεν έχω κάνει θυσίες για τα παιδιά μου, γιατί αυτά είναι όλη μου η ζωή…». 

Μήπως φέτος έρθει ο Αϊ- Βασίλης;



Θυμάστε με τι ανυπομονησία όταν ήμασταν μικρά παιδιά περιμέναμε τις γιορτές; Τώρα μεγάλοι πια μπορεί να μην περιμένουμε το καινούργιο μας παιχνίδι, απ’ τον Αϊ Βασίλη αλλά η αίσθηση της αναμονής για κάποια ευχάριστη αλλαγή παραμένει (Πάντα υποβόσκει η ελπίδα).
 

Οι ενήλικοι αντί για δώρα, περιμένουν να ακούσουν λόγια αγάπης, να νιώσουν την αίσθηση της πληρότητας, που ασυνείδητα πάντα ελπίζουν πως οι άλλοι επιτέλους θα τους «χαρίσουν».