’Στις
σχέσεις μου με τους ανθρώπους ανακάλυψα
ότι τελικά δε
βοηθά
να παριστάνω κάτι που δεν είμαι’’. (Rogers, 1961)
Είναι
απορίας άξιον,
πως μερικοί άνθρωποι προσπαθούν-
αυθαίρετα πολλές φορές και με επιτακτικό
τρόπο- να σου «περάσουν» κάποιες δικές
τους ιδέες, με την πεποίθηση ότι αυτά
που πρεσβεύουν είναι και η μόνη «αλήθεια».
Διατείνονται
ότι θα πρέπει να αισθάνεσαι κι εσύ όπως
αυτοί και ότι δεν είναι λογικό ούτε και
έξυπνο να κινείσαι όπως έσύ θεωρείς
σωστό (αν είναι αντίθετο με
τη δική τους οπτική) και μπαίνουν μάλιστα
στη διαδικασία να σε κατευθύνουν ή στη
καλλίτερη εκδοχή να σε συμβουλέψουν,
(πάντα για το καλό σου) για το πώς πρέπει
να βλέπεις τα πράγματα.