Τελευταία Άρθρα

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Πόσο ευγνώμονες.... είμαστε οι άνθρωποι;



    Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι ότι τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας τα θεωρούμε δεδομένα.

    Δεδομένη η υγεία μας, δεδομένη δουλειά μας, δεδομένη/ος η/ο σύζυγός μας, δεδομένα τα παιδιά μας, όλα δεδομένα και αν κάτι δεν πάει καλά γκρινιάζουμε, θυμώνουμε και αισθανόμαστε απογοητευμένοι και θλιμμένοι.


   Συνήθως δεν ικανοποιούμαστε με τα απλά πράγματα που είναι όμως τόσο σημαντικά. 
 

    Προσδοκούμε πάντα κάτι ''ανώτερο'' (ποιο είναι αυτό; Μακάρι να ξέραμε κι εμείς τι ακριβώς επιζητούμε!!!), αγωνιζόμαστε διαρκώς με πείσμα να κερδίσουμε όλο και περισσότερα για να καλυτερέψουμε τις συνθήκες ζωής μας( έτσι λέμε) και αφήνουμε το παρόν, να περνά χωρίς να το χαιρόμαστε, χωρίς να το ''ζούμε'' με απώτερο σκοπό να ζήσουμε αργότερα, όταν θα έχουμε φτάσει στο επίπεδο (ανώτερο;) που επιδιώκουμε. 


   Και η ώρα να απολαύσουμε δεν φτάνει ποτέ, γιατί διαρκώς θέλουμε και πιο πολλά και στο μυαλό μας αυτό που κυριαρχεί είναι'' Λίγο ακόμη και θα χαλαρώσουμε..τώρα δεν είναι ακόμη η ώρα...λίγο ακόμη..''.



     Το ανικανοποίητο μας ταλανίζει συνεχώς και μας στερεί στιγμές, που δεν θα ξαναέρθουν, που δεν θα ξαναζήσουμε, μας αποξενώνει από αγαπημένους ανθρώπους που ίσως, να μην έχουμε άλλη φορά την ευκαιρία να μοιραστούμε μαζί τους εμπειρίες και συγκινήσεις ή που δεν θα ξαναδούμε.


    Όλη αυτή η ατέρμονη προσπάθεια, μας παρασύρει σε δρόμους μοναχικούς και μίζερους, που μοιραία χανόμαστε και δεν θυμόμαστε ούτε καν να πούμε ένα ''ευχαριστώ'' που υπάρχουμε και για όλα αυτά που μας χάρισε ο Θεός.


     Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας πότε ήταν η τελευταία φορά που δείξαμε την ευγνωμοσύνη μας γι' αυτό που είμαστε και για ότι κατέχουμε....


      Η παρακάτω μικρή ιστορία ίσως σταθεί αφορμή για σκέψεις και αφύπνιση, για το πόσο καλά κυλά η ζωή μας, στους περισσότερους τουλάχιστον  από εμάς:


    "Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.

Περπατούσαμε δίπλα - δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.


   Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε:


    «Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής».



     Κοίταξα γύρω - γύρω στον χώρο.

   Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

    Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε:


    «Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ' αυτούς που τις ζήτησαν».


    Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.


   Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.


    «Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου.



    Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.

   «Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.

   «Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος.


  «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολλοί λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».

  «Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.


   «Πολύ απλά», απάντησε.

   «Χρειάζεται μόνο να πεις: Ευχαριστώ Θεέ μου!»

   «Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»


   Αρχίζει το λοιπόν την απαρίθμηση ο καλός μου άγγελος:



  1. Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.


  2. Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.


  3. Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.


  4. Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.


  5. Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.


  6. Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.
 
   7. Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση.


  8. Και αν διαβάζεις τώρα αυτές τις σκέψεις, να χαίρεσαι γιατί είσαι πιο τυχερός από 2,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.



  «Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;»


   «Να πεις καλημέρα» μου χαμογέλασε ο άγγελός μου, «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους, για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι»."


   Δεν είναι υπέροχο αλλά συγχρόνως και τόσο λυπηρό, για όσους από εμάς, δεν το βιώνουμε με αυτόν τον τρόπο;


    Να θυμόμαστε ότι: ''Όποιος δεν είναι ικανοποιημένος με αυτά που έχει, δεν θα είναι ικανοποιημένος ούτε με αυτά που ΘΑ έχει''. 
 



   Ας μην ξεχνάμε ότι στη ζωή μας, ότι μας έρχεται έχει ένα σκοπό.     

    Να μας καταστήσει ικανούς/ες ...να τη χαιρόμαστε σε όλο το μεγαλείο της. Και το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να είμαστε χαρούμενοι και ευγνώμονες, γι' αυτό το δώρο που λέγεται ζωή.



  Η ΚΆΘΕ ΜΈΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ..ΑΣ ΤΗ ΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ....ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΜΑΓΑΛΟ ''ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ'' ΠΟΥ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ!!!




Να είστε πάντα υγιείς, χαρούμενοι και γελαστοί!!!



Πηγή: www.google/Ευγνωμοσύνη και Αγάπη.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου