Οι άνθρωποι διαλέγουν το τι θα είναι...κάποιοι γίνονται σαν τους κόκκους του καφέ!!!

          Με την ιστορία που μου εγχείρισε μια φίλη μου και που έχω τη χαρά να την μοιραστώ μαζί σας, ίσως να μην ξαναδείτε με τον ίδιο τρόπο, ένα φλιτζάνι καφέ, που μέχρι και σήμερα απολαμβάνατε ...

        Ξέρετε στους ανθρώπους αρέσουν πολύ οι ιστορίες και ένας απ' τους λόγους είναι, ότι ταυτίζονται με τους πρωταγωνιστές και αναζητούν έστω και φαντασιακά τον ''ιδανικό εαυτό'' τους. ( Τον εαυτό που θα ήθελαν να είναι..).

        Το μεγάλο μυστικό όμως είναι ότι μπορούν να γίνουν....αν πραγματικά το πιστεύουν και το επιθυμούν. Η διαφορά του ''θέλω'' από το ''δεν μπορώ'', βρίσκεται απλώς στην απουσία προσπάθειας και  χαμηλής αυτοαξίας.

       Ότι πραγματικά θέλουμε, (μες σε ανθρώπινα όρια), πάντα τα μπορούμε, αρκεί να βγάλουμε το ''δυναμικό'' που κρύβεται μέσα μας, (συνήθως δεν το γνωρίζουμε, εξ αρχής). Όσες φορές όμως μπαίνουμε στη διαδικασία και προσπαθούμε, πάντα ξεπηδάει και ένα ''κομμάτι'' του δυναμικού που διαθέτουμε- άγνωστο , μέχρι τότε σ' εμάς. Το θέμα είναι να προσπαθούμε.....

       Ας δούμε όμως τι έχει να μας πει, η ιστορία που προανέφερα.

      Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.

Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.

 Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄ το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ' ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.

         Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: "πες μου τι βλέπεις".

"Καρότα, αυγά και καφέ", της απάντησε η κόρη.

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.

Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.

Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".

Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. 

Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. 

Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. 

Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.

"Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.

"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"

            Σκέψου το λίγο: Τι απ΄αυτά είσαι εσύ;

Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;

Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά;

         Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.

Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες μας συναντούν, ανυψώνουμε τον εαυτό μας σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζουμε τις αντιξοότητες; Είμαστε καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;

Ας ελπίσουμε ότι ο καθένας/μια να έχει αρκετή ευτυχία για να τον κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να τον κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνει ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα για να τον κάνει ευτυχισμένο.

Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα. Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους. Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.

Δεν μπορεί κανείς να προχωρήσει στη ζωή αν δεν αφήσει πίσω του τις αποτυχίες του και τους πόνους του. Όταν γεννηθήκαμε κλαίγαμε και όλοι γύρω μας χαμογελούσαν. 

 Αν μαζέψει ο καθένας/μια μας όλα αυτά τα χαμόγελα και τα κάνει ένα δικό του μεγάλο χαμόγελο, που να ομορφαίνει πάντα το πρόσωπό του, να είναι σίγουρος/η ότι η ζωή θα του ανταποδίδει πάντα χαμόγελα.... ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές του......ίσως αξίζει να το δοκιμάσουμε !!! (όσοι δεν το έχουν κάνει..).

        Σκεφτείτε τους ανθρώπους που σας έχουν αγγίξει τη ζωή σας με κάποιον τρόπο, αυτούς που σας έκαναν να βλέπετε τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων όταν ήσασταν λυπημένος/η, αυτούς που σας έκαναν να χαμογελάτε όταν πραγματικά το χρειαζόσασταν, αυτούς που εκτιμάτε τη φιλία τους και τέλος αυτούς που σημαίνουν πολλά στη ζωή σας......

      Πως αλήθεια νοιώθετε τώρα; Δεν πιστεύετε ότι είστε πολύ πλούσιος/α; 

        Κοιτάξτε στα μάτια όσους είναι ακόμη κοντά σας ή νοερά όσοι δεν βρίσκονται μαζί σας πια, κι πέστε τους ένα μεγάλο ευχαριστώ,  χαρίζοντάς τους το πιο γλυκό σας χαμόγελο.

    Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας ευγνώμων άνθρωπος.....

   Σας εύχομαι ολοψύχως η ζωή σας να είναι σαν ένα μυρωδάτο φλιτζάνι καφέ!!! ' ' 

     Κάθε ευγενές ποθητόν'

Πηγή:www.google / Ευγνωμοσύνη και Αγάπη.