Τελευταία Άρθρα

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι; Πως μπορούμε να θεραπευτούμε; (Μέρος 2ο)


Συνεχίζοντας την αναφορά μας στα αποτελέσματα της έρευνας του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ και του Κλωντ Σαμπά, θα πάρουμε απαντήσεις, εν πρώτοις σε ένα καίριο ερώτημα που αφορά όλους τους ανθρώπους: «Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;»


Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, μας λένε οι ερευνητές, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. 
 

Ένα από τα χαρακτηριστικά του εγκεφάλου είναι ότι δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία (εμπειρία).

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί αρρωσταίνουν οι άνθρωποι; (Μέρος 1ο)



Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, είναι να αντιστέκεται στις αλλαγές, σε κάθε καινούργιο. 
 

Αυτό το παρατηρούμε συχνάκις κατά τη διαδικασία της Ψυχοθεραπείας, όπου ενώ κάποιος διαπιστώνει ότι η νέα οπτική που βλέπει τα πράγματα (ερμηνεύει), φέρνει θετικά αποτελέσματα, εντούτοις δυσπιστεί σ’ αυτή την πραγματικότητα και είναι επιφυλακτικός.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Προσεγγίζοντας τη Διαταραχή Γενικευμένου ‘Αγχους ( ή γενικευμένης αγχώδους διαταραχής)


       Ακούω πολλούς ανθρώπους να λένε σε κάποιους άλλους: «Μην έχεις άγχος..να δεν βλέπεις εμένα που δεν έχω;» Αλήθεια έχετε σκεφτεί πόσο χαζή είναι αυτή η προτροπή;
 
Είναι δυνατόν να μην έχουμε άγχος; Όλοι οι άνθρωποι κάποιες φορές βιώνουν αυτή τη μορφή του stress που είναι το άγχος.
 
Το άγχος είναι ένα φυσιολογικό ανθρώπινο συναίσθημα που όλοι μας βιώνουμε κάτω από ορισμένες συνθήκες. 

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Ήρθαν τα Χριστούγεννα….



Να που κατέφτασαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς κι εμείς προσπαθούμε, με κάποιους δισταγμούς (ίσως λόγω οικονομικής κρίσης, ίσως και άλλων παραγόντων) να μπούμε στο κλίμα αυτών των ημερών.

Για όσους όμως έχουν οικογένεια, φαντάζει επιτακτική ανάγκη, αφού τα παιδιά δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αναβολής, ειδικά γι’ αυτές τις γιορτές. Όσο για τους συζύγους, θα πρέπει να χαμηλώσουν τους τόνους από τυχόν διαφωνίες, να ηρεμήσουν τα «πνεύματα» και να προσπαθήσουν να συνταιριάξουν τις επιθυμίες και τις προτιμήσεις τους για να περάσουν «ειρηνικές» γιορτές, κάτι το οποίο δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει πάντα επιτυχία.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

Τεστ: Εσύ πόσο «καλό παιδί» είσαι;


Αυτό που πάντα μας έλεγαν οι γονείς μας (ή οι «σημαντικοί άλλοι»)- κάποιοι συνεχίζουν να το ακούν και τώρα- είναι η περιβόητη φράση: «Να είσαι καλό παιδί! Εμείς τα καλά παιδιά αγαπάμε!!!». Κι εμείς για να μας αγαπάνε… προσπαθούσαμε να είμαστε «καλά παιδιά», κάνοντας αυτό που ήθελαν αυτοί. Μήπως δεν είναι έτσι ή κάπως έτσι τα πράγματα;

Αν κάνουμε μια αναδρομή στα παιδικά μας χρόνια, λίγοι από εμάς θα είναι αυτοί που μπορούν να πουν ότι δεν θυμούνται να άκουσαν ποτέ αυτή τη φράση. 
 
Οι περισσότεροι από εμάς την είχαμε ακούσει αμέτρητες φορές, την είχαμε κάνει «κτήμα» μας και βεβαίως την ακολουθήσαμε πιστά, με τυφλή υπακοή θα λέγαμε. 

Έχετε μετρήσει τη συναισθηματική σας ευφυΐα;



Μια συνηθισμένη φράση που ακούμε τόσο σε προσωπικές συζητήσεις όσο και μέσα σε θεραπευτικά πλαίσια (για να είμαστε ειλικρινείς πολύ πιο συχνά από τις γυναίκες για τους άντρες - κυρίως για τους άντρες τους), είναι με πόση «συναισθηματική ανωριμότητα» λειτουργεί κάποιος μέσα στη σχέση του, που αυτή αντανακλά στη συμπεριφορά και στην εν γένει στάση του στη ζωή. 
 
Κι αν πάρουμε την περίπτωση που μια γυναίκα αναφέρεται στον άνδρα/σύντροφό της θα ακούσουμε έναν ολόκληρο «κατάλογο» παραπόνων, που έχουν να κάνουν με την επικοινωνία του ζευγαριού και συνοψίζονται, σε μία ρήση: «είναι συναισθηματικά ανώριμος». 

 Ας δούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό:

Η θυσία των γονιών για τα παιδιά ή των παιδιών απ’ τους γονείς;



Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει μητέρες να λένε «Έγινα θυσία για τα παιδιά μου, έφαγα τα νιάτα μου για να μεγαλώσω, να τα σπουδάσω, κ.λ.π» κι εμείς αναρωτιόμαστε αν πράγματι είναι έτσι ή απλά συμφωνούμε ότι, οι γονείς και δη η μητέρα, κάνει θυσίες για τα παιδιά της. 
 
Ποια είναι όμως η αλήθεια ή που κρύβεται η υποκρισία;

Άκουσα κάποτε μια απλή γυναίκα του χωριού, που είχε τέσσερα παιδιά,που τα μεγάλωσε με άπειρες δυσκολίες,(δούλευε μεροκάματο σε ξένες δουλειές, με προβλήματα υγείας του άνδρα της και του ενός παιδιού της, κ.λ.π) να λέει πολύ φυσικά σε μια γυναίκα «σπουδαγμένη» που κατείχε τίτλους και θέση, και ‘’κλαίγονταν’’ ότι δεν αντέχει με τα δύο παιδιά της και ότι θυσιάζεται μέχρι και τώρα να τα αναθρέψει: «Τι να σου πω κορίτσι μου, εγώ δεν έχω κάνει θυσίες για τα παιδιά μου, γιατί αυτά είναι όλη μου η ζωή…». 

Μήπως φέτος έρθει ο Αϊ- Βασίλης;



Θυμάστε με τι ανυπομονησία όταν ήμασταν μικρά παιδιά περιμέναμε τις γιορτές; Τώρα μεγάλοι πια μπορεί να μην περιμένουμε το καινούργιο μας παιχνίδι, απ’ τον Αϊ Βασίλη αλλά η αίσθηση της αναμονής για κάποια ευχάριστη αλλαγή παραμένει (Πάντα υποβόσκει η ελπίδα).
 

Οι ενήλικοι αντί για δώρα, περιμένουν να ακούσουν λόγια αγάπης, να νιώσουν την αίσθηση της πληρότητας, που ασυνείδητα πάντα ελπίζουν πως οι άλλοι επιτέλους θα τους «χαρίσουν». 

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Ψαρεύοντας….. την απλότητα!!! (Πως βλέπω τη ψυχοθεραπεία!!)


   ’Στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους ανακάλυψα ότι τελικά δε
                       βοηθά να παριστάνω κάτι που δεν είμαι’’. 

                                                                         (Rogers, 1961)


Είναι απορίας άξιον, πως μερικοί άνθρωποι προσπαθούν- αυθαίρετα πολλές φορές και με επιτακτικό τρόπο- να σου «περάσουν» κάποιες δικές τους ιδέες, με την πεποίθηση ότι αυτά που πρεσβεύουν είναι και η μόνη «αλήθεια».
 

Διατείνονται ότι θα πρέπει να αισθάνεσαι κι εσύ όπως αυτοί και ότι δεν είναι λογικό ούτε και έξυπνο να κινείσαι όπως έσύ θεωρείς σωστό (αν είναι αντίθετο με τη δική τους οπτική) και μπαίνουν μάλιστα στη διαδικασία να σε κατευθύνουν ή στη καλλίτερη εκδοχή να σε συμβουλέψουν, (πάντα για το καλό σου) για το πώς πρέπει να βλέπεις τα πράγματα. 

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Πως μπορώ να γίνω καλός γονιός ;


Η μεγαλύτερη ανησυχία των γονέων, ειδικά όταν το παιδί είναι μικρό, είναι, για το πώς θα είναι «καλοί γονείς» και με ποιο τρόπο θα πρέπει να διαπαιδαγωγήσουν το παιδί τους, όταν δεν συμμορφώνεται με τις παραινέσεις και συμβουλές των ‘’μεγάλων’’ και γενικά δεν συμβαδίζει με τις νόρμες και τους κανόνες που θέτουν οι ίδιοι μες στην οικογένεια..


Έχουμε βιώσει, είτε λίγο είτε πολύ, «σκηνές απείρου κάλλους» όπου ο/η μικρός/η δεν υπακούει σε κάποιον γονέα ή κάνει συνεχώς «σκανδαλιές» και η απάντηση του γονέα να συνοδεύεται από φωνές, ξύλο ή άλλη τιμωρία, που αντί να διδάσκει, καταρρακώνει και συνθλίβει την προσωπικότητα του παιδιού.

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Πόσο εμπιστευόμαστε τη διαίσθησή μας;



«Το ένστικτο μου με προειδοποιούσε να μην κάνω αυτή την επένδυση, αλλά εγώ δεν το άκουσα!!!» ή « Η διαίσθησή μου με οδηγούσε προς αυτή τη γυναίκα και όπως συνήθως δεν με απογοήτευσε!!!» και πολλές άλλες αναφορές σχετικά με αυτή τη μυστηριώδη εσωτερική δύναμη.

Κάποιοι τη λένε έκτη αίσθηση, αρκετοί ειδικό χάρισμα ευαίσθητων ανθρώπων κι άλλοι απλώς μιλούν για ένα προαίσθημα που έχουν, που άλλοτε το εμπιστεύονται κι άλλοτε το αγνοούν ή το παραβλέπουν.

Που βρίσκεται η αλήθεια όμως; Πρέπει να εμπιστευόμαστε το ένστικτο ή τη διαίσθησή μας και να προχωράμε όπως αυτό μας οδηγεί ή όλα αυτά είναι προκαταλήψεις και μυθοπλασίες για αμόρφωτους και αδαείς ή μήπως αυτό που πρέπει  μόνο να εμπιστευόμαστε  είναι η λογική και η συγκροτημένη σκέψη;

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

Πως μπορούμε ν’ αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση;




«Εκτός από διαταραχές που έχουν βιολογικό υπόβαθρο, δεν μπορώ να σκεφτώ καμία ψυχολογική διαταραχή που να μην οφείλεται -έστω εν μέρει- στο πρόβλημα της χαμηλής αυτοεκτίμησης».

                                                    Nathaniel Branden,

                                            Αμερικανός ψυχοθεραπευτής

Δύο από τις πιο σημαντικές προϋποθέσεις για να ευημερήσει και να εξελιχθεί ένας άνθρωπος τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, είναι ν’ αποδεχτεί τον εαυτό του, και να τον αγαπήσει.

Απόρροια αυτών των συναισθημάτων είναι η ενίσχυση της αυτοεικόνας του, η διεύρυνση της αυτογνωσίας και η καλλιέργεια της αυτοπεποίθησης του. Αυτά τα τρία στοιχεία θεωρούνται πολύ σημαντικά για να νιώσει ένα άτομο ισορροπημένο και να πορεύεται στη ζωή με μια σχετική πληρότητα, αισιοδοξία και σιγουριά.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Μοναξιά ή Μοναχικότητα; Εσείς πως αισθάνεστε μες στην παρέα;


 Κάθε άνθρωπος από τη στιγμή που αρχίζει να έχει την αίσθηση του «εαυτού», νοιώθει την ανάγκη να είναι σε επαφή με άλλους ανθρώπους. 
 
Με τα πρώτα πρόσωπα που επικοινωνεί είναι αυτά των γονέων- με προεξέχουσα μορφή της μητέρας(τροφού)- και δευτερευόντως των άλλων πλησιέστερων προσώπων όπως των αδελφιών, του παππού, της γιαγιάς, κ.λ.π.
 
Αργότερα στη παιδική του ηλικία έχει την ανάγκη να συναλλάσεται με άλλα παιδιά της ηλικίας του, όπου μέσω αυτής της συνύπαρξης, αναπτύσσεται ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει το περιβάλλον και διευρύνεται η κοινωνικότητά του. 

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Τεστ: Πόσο καλά αισθάνεστε με τον εαυτό σας; Έχετε χαμηλή αυτοεκτίμηση;


        

        Σε αυτή την εποχή- όπως η σημερινή- που δίνει τόση σημασία στο ­φαίνεσθαι, το παραμικρό «κουσούρι» μπορεί να μετατραπεί σε μια εμμονή που να διαστρεβλώνει εντελώς την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. 
        Το πώς μας βλέπουν οι άλλοι μπορεί να αποκτήσει βαρύτητα, σημασία τέτοια, που να δηλητηριάζει την καθημερινή μας ζωή. Εσείς αισθάνεστε καλά μέσα στο πετσί και στο μυαλό σας; 
       Νιώθετε να σας βαραίνει πολύ η ματιά των άλλων πάνω σας ή δεν σας απασχολεί ιδιαίτερα; 

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

Τεστ: Χαμογελάτε στην τύχη όταν σας χαμογελά;


       

      Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, μας ανοίγονται «πόρτες» και μας παρουσιάζονται ευκαιρίες, είτε πρόκειται για την προσωπική είτε για την επαγγελματική μας ζωή. 

     Όμως, δεν αντιδρούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο... Κάποιοι πιάνουμε τις ευκαιρίες σαν τα πουλιά στον αέρα κι έχουμε μια τρομερή αντίληψη για τις καταστάσεις που μπορούν να μας ωφελήσουν. 

      Άλλοι αφήνουμε τις ευκαιρίες να γλιστρήσουν μέσα από τα χέρια μας και με αυτό τον τρόπο στερούμε πολλές φορές από τον εαυτό μας την ευτυχία. 

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

Τέστ: Γιατί κάποιες φορές δεν σκεφτόμαστε έξυπνα....και φαίνεται ότι κάνουμε βλακείες;


    

     Λόγω καλοκαιρινής περιόδου, ίσως κάτι ανάλαφρο, όπως είναι τα διάφορα τεστ, αστείες ιστορίες, κ.λ.π. θα μπορούσε να βοηθήσει για  να χαλαρώσουμε 
     Επέλεξα για τώρα ένα τεστ προσωπικότητας. Εξάλλου πάντα ενδιαφέρει τους ανθρώπους η αναζήτηση πτυχών του εαυτού μας. 
    Ας το απολαύσουμε λοιπόν και ποιος/α ξέρει μπορεί και να μας διαφωτίσει σε θέματα που ίσως να μην τα είχαμε υπόψιν. 
      Όπως όλοι θα συμφωνήσουμε, κανείς δεν θέλει, φυσικά, να είναι βλάκας. Υπάρχουν όμως καταστάσεις, διαφορετικές για τον καθένα, που όλοι αισθανόμαστε κάπως «βλάκες» και που συμπεριφερόμαστε ανάλογα. 

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Πως μπορούμε να περιορίσουμε το φόβο μας;


Ένα από τα φυσικά συναισθήματα του ανθρώπου είναι και ο Φόβος. Ένα συναίσθημα που δεν θα θέλαμε να το έχουμε κι όμως είναι τόσο οικείο, που εμπλέκεται με οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, κρυμμένο κάπου στον πυρήνα του εαυτού μας. 
 

Αν προσπαθήσουμε να μπούμε σ’ ένα νοητό πλαίσιο που να περιέχει ένα από τα υπόλοιπα τέσσερα συναισθήματα, ήτοι τη θλίψη, το θυμό, τη ζήλια και την Αγάπη, τότε θα διαπιστώσουμε ότι ο φόβος είτε σε συνειδητό είτε σε ασυνείδητο επίπεδο, κάνει πάντα αισθητή την παρουσία του με τη μορφή ευαλωτότητας, άγχους ή πανικού, ανησυχίας, αγωνίας, επιθετικότητας,κ.λ.π Kαι σαφώς κυριαρχεί. Γιατί άραγε συμβαίνει αυτό;

Οι πτυχές της αηδίας: Γιατί αηδιάζουν οι άνθρωποι; (Μέρος 2ο)


Συνέχεια από το 1ο Μέρος.....


Ποιος ο λόγος που τα παιδιά δεν αηδιάζουν;


    H ηδονή (ικανοποίηση) που συνδέεται με την αηδία έχει τις ρίζες της στο συναίσθημα που νοιώθαμε κατά την βρεφική ηλικία μας όπου περπατούσαμε στα τέσσερα και είχαμε πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης, ιδιαίτερα δε στη σεξουαλική συμπεριφορά. 

        H εξέλιξη του ανθρώπου από τετράποδο σε δίποδο και η απομάκρυνσή του όλο και περισσότερο από το χώμα, τις μυρωδιές και τη ζωώδη του υπόσταση αποτέλεσαν τη βάση για το ξεκίνημα του πολιτισμού μας ( Φρόιντ). 

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Οι πτυχές της αηδίας: Γιατί αηδιάζουν οι άνθρωποι; (Μέρος 1ο)


             Πόσες και πόσοι από εμάς, όταν βρεθούν σε διαφορετικό περιβάλλον από αυτό του σπιτιού μας, δεν βρισκόμαστε αντιμέτωποι –ποικίλει βεβαίως με το πόσο ευαίσθητοι είμαστε- με διάφορες, λιγότερο ή περισσότερο, βρόμικες, δύσοσμες, σιχαμερές, αηδιαστικές καταστάσεις;

            Η νοσταλγία της τάξης και της καθαριότητας του προσωπικού μας χώρου μας δημιουργεί συναισθήματα αηδίας και απέχθειας για το νέο χώρο που καλούμαστε να μείνουμε για κάποιο διάστημα (π.χ διακοπές σ’ένα σπίτι στο χωριό, στο κάμπινγκ, κ.λ.π).   

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Ο Ελληνισμός, ως δώρο στην Ανθρωπότητα!!!


Αυτά που ακούγαμε πολύ συχνά τις τελευταίες ημέρες κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων και ειδικά μετά την συμφωνία της Ελλάδος με την Ευρωπαϊκή Ένωση (γνωστή και ως 3ο Μνημόνιο) είναι ότι όλοι οι ξένοι με προεξέχοντες τους Γερμανούς, δεν σκέφτηκαν ούτε για μια στιγμή τον Ελληνικό Λαό και δείχνουν απίστευτη εχθρότητα.

Πέμπτη 14 Μαΐου 2015

Τι θα συμβούλευε ένα παιδί τους γονείς του;



      Έχουμε συνηθίσει οι γονείς να δίνουν συμβουλές στα παιδιά τους και να τα καθοδηγούν στο να γίνουν ''καλοί καγαθοί'' άνθρωποι και πολίτες.

     Επενδύουν με ατέλειωτες ώρες και χρήματα για τη διαπαιδαγώγηση και τη μόρφωση τους, (δεν είμαι όμως σίγουρος αν οι ίδιοι βρίσκονται πραγματικά σε ψυχική επαφή και επικοινωνία με τα παιδιά τους) και αυτό που επιδιώκουν κατά βάση και αποτελεί συνήθως την προτεραιότητά τους, είναι να τους δώσουν τα απαραίτητα εφόδια για μια επαγγελματική σταδιοδρομία.

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Πως μπορώ να μην παίρνω τα πράγματα.., προσωπικά;


  Πολλές φορές σκορπιζόμαστε σε σκέψεις και σενάρια που αντί να μας γαληνεύουν, μας δημιουργούν τέτοιες ''τοξικές'' καταστάσεις που ο νους σκοτίζεται και η ψυχή μας ταράσσεται τόσο βαθιά, που δεν μπορούμε πια να χαρούμε τη ζωή μας ούτε και να βιώσουμε τις συγκινήσεις που μας χαρίζουν οι άνθρωποι, είτε οι κοντινοί μας είτε οι πιο μακρινοί. 
 

Κι ο λόγος; Γιατί τα παίρνουμε όλα προσωπικά. Αλήθεια, έχουμε αναρωτηθεί εάν αυτά που απευθύνονται προς εμάς, μας αφορούν πραγματικά; 
 

Για παράδειγμα: Είναι κάποιος/α και μάλιστα κοντινός μας άνθρωπος, που ασχολείται συνεχώς με εμάς, την οικογένειά μας, τη δουλειά μας, κ.λ.π. κατά το πλείστον με κακεντρεχή τρόπο και άσχημες σκέψεις. 

Δευτέρα 6 Απριλίου 2015

Πως ένας ''δάσκαλος'' διδάσκεται απ' τους μαθητές του!!!


      
      Όταν κάποιες φορές στη ζωή μας συναντάμε ανθρώπους και δη ''δασκάλους'' που διακρίνονται από πάθος και Αγάπη γι' αυτό που κάνουν (οποιοδήποτε επάγγελμα κι αν έχουν), που δεν φείδονται συναισθημάτων και ψυχικών αποθεμάτων, που δεν εγκλωβίζονται από προκαταλήψεις και στερεότυπα κι απλόχερα σκορπούν με ταπεινότητα όμως, γνώση και ανθρωπιά, πραγματικά μας δημιουργούν μια ψυχική ευφορία και ηρεμία, που είναι τόσο καταλυτική, ώστε νοιώθουμε ότι γινόμαστε πιο πλούσιοι και βιώνουμε την ευλογία και τη χαρά που είμαστε άνθρωποι.


       Ειδικά αν τέτοιοι άνθρωποι είναι εκπαιδευτικοί που έρχονται καθημερινά σε επαφή με παιδικές ψυχές, σφυρηλατώντας χαρακτήρες που με μαθηματική ακρίβεια, όταν βγουν ''αύριο'' στο στίβο της ζωής, θα μεγαλουργήσουν και θα αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα, προσφέροντας μ' αυτόν τον τρόπο, τόσο στον εαυτό τους και στην οικογένειά τους όσο και στην Ανθρωπότητα.

Πως η Αγάπη μεταδίδεται από το παιδί στους γονείς;


        
          Η πιο συνηθισμένη εικόνα, είναι να βλέπουμε γονείς (μητέρα- πατέρας)  να  φροντίζουν τα παιδιά τους,  να τα  κανακεύουν και να τους  κάνουν  τα χατίρια, δείχνοντάς τους με αυτόν τον τρόπο την αγάπη τους και το ενδιαφέρον τους.
    Πόσες φορές όμως είδαμε το αντίστροφο;

    Τα παιδιά να γίνονται γονείς και να κανακεύουν κάποιον γονέα; 

    Η παρακάτω ιστορία που μου έστειλε μία φίλη είναι ενδεικτική της αντιστροφής των ρόλων, αλλά και πολύ συγκινητική (τουλάχιστον για μένα). 

    Ας δούμε τι μας λέει: 

Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Ποιος είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ελευθερία;



Έχετε σκεφτεί ότι πλείστοι εξ ημών, πόσο πεισματικά επιμένουμε να μένουμε προσκολλημένοι, σε ιδέες και συμπεριφορές, που μας οδηγούν σε καταστάσεις που δεν μας αρέσουν καθόλου, που μας εμπλέκουν σ’ ένα φαύλο κύκλο και μας εγκλωβίζουν σε σενάρια που οι πρωταγωνιστές δεν είμαστε εμείς αλλά κάποιοι άλλοι;


Και εννοείται μιλάμε για τη δική μας ζωή. Περιμένουμε συνήθως απ’ τους άλλους να κάνουν κάτι, για να μας γλιτώσουν απ’ τα βάσανά μας, να μας δώσουν μια συμβουλή για ν’ αντιμετωπίσουμε κάποιες δυσκολίες.

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Πως αντιλαμβανόμαστε τη μόρφωση σ' έναν άνθρωπο;


     


       Υπάρχει η αντίληψη σε πολλούς ανθρώπους ότι ένα άτομο θεωρείται μορφωμένο, όταν κατέχει τίτλους σπουδών, ήταν ή είναι ενταγμένο σ' ένα ακαδημαϊκό πλαίσιο ( Σχολείο, Πανεπιστήμιο, κ.λ.π)- σ' αυτή την περίπτωση μιλάνε για ''δάσκαλο''- και εργάζεται ή δραστηριοποιείται μέσα σε οργανισμούς και επιχειρήσεις, χρησιμοποιώντας απλώς τη ''γνώση'' που απέκτησε από τις ανώτερες σπουδές του, σε κάποιον κρατικό ή ιδιωτικό φορέα.


          Είναι έτσι όμως τα πράγματα ή να το θέσω αλλιώς, τι έλεγε ένας σπουδαίος πρόγονός μας, ο Σωκράτης, όταν τον ρωτήσανε να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Ποιες είναι οι τέσσερις γυναίκες της ζωής μας;



Μια ιστορία είναι πάντα πιο ελκυστική και περισσότερο αποδεκτή στα ώτα μας, από σκέψεις, ιδέες και παραινέσεις, που κατά καιρούς''βομβαρδιζόμαστε'' από διάφορους ανθρώπους (γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, θεραπευτές, κ.λ.π) και μέσα (TV, βιβλία, εφημερίδες, κ.λ.π), για να μπούμε στη διαδικασία της συμμόρφωσης (ειδικά κατά την παιδική μας ηλικία) και αργότερα, (εφηβεία και ενήλικη ζωή) της αντιμετώπισης και επίλυσης προβλημάτων καθώς και επεξεργασίας συναισθημάτων, που έχουν σαν σκοπό την εξέλιξή μας και την πολυπόθητη αλλαγή. 
 

Για να μην κάνω κι εγώ το ίδιο, σας παραθέτω πάραυτα την παρακάτω ιστορία και ο/η καθένας/ια, ας στοχαστεί και ας κάνει τις δικές του/της ερμηνείες.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Πως μας χειραγωγούν.... χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε!!!


Οι άνθρωποι θεωρούν ότι συνήθως κινούνται σε επίπεδα αυτονομίας και ελεύθερου στοχασμού. Αντιδρούν σε οποιαδήποτε μορφής επηρεασμού και θεωρούν ότι σε μεγάλο βαθμό, οι ενέργειές τους βασίζονται στην ανεξάρτητη ''προσωπική σκέψη”.
 

Είναι έτσι τα πράγματα ή συμβαίνει κάτι άλλο; 
 

Ο Νόαμ Τσόμσκι μας εισάγει μια άλλη πραγματικότητα όπου αντιλαμβανόμαστε ότι σήμερα για ότι συμβαίνει, τίποτε δεν έγινε τυχαία. Μελετώντας τις θέσεις του συγγραφέα, ίσως ν' αναγνωρίσει κάποιος/α τη δική του καθημερινότητα, τις ''τυχαίες'' συμπτώσεις της ζωής, τη δική του εν τέλει πραγματικότητα. 

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

Πόσο χρόνο διαθέτουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα;



Για πολλούς ανθρώπους σκοπός ζωής, είναι να αποκτήσουν όσο περισσότερα υλικά αγαθά μπορούν, για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες συνθήκες, που αυτοί οι ίδιοι και η οικογένειά τους να ζουν πλούσια.

Η συνεχής ενασχόληση με τη δουλειά, ''κλέβει'' χρόνο απ' τα αγαπημένα μας πρόσωπα, που είναι ότι πιο σημαντικό και πολύτιμο στη ζωή μας. 

Και αυτό που καταλήγουμε να κάνουμε είναι να στερούμε απ' τον εαυτό μας τη χαρά να μοιραζόμαστε εμπειρίες και βιώματα μαζί τους, και να ''πνιγόμαστε'' μέσα σε ένα κυκεώνα επαγγελματικών υποχρεώσεων και στόχων, που φυσικά δεν έχουν τέλος.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Μόνο ο εαυτός μας ....γνωρίζει τη λύση!!!


 
Πολλές φορές οι άνθρωποι μπερδεμένοι από τις διάφορες καταστάσεις και δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, φτάνουν στο σημείο να εναποθέτουν τις ελπίδες τους, σε άτομα που θεωρούν ότι έχουν την δυνατότητα να τους επιλύσουν τα προβλήματά τους και να λειτουργήσουν αντί αυτών. 
 
Αλήθεια για κάθε πρόβλημά μας, ποιος ξέρει καλλίτερα από όλους τη λύση;
 
Κάποιος ''ειδικός'' θα απαντούσαν πολλοί από εμάς ή κάποιος/α που έχει μεγάλη εμπειρία στη ζωή. Σαφώς και όχι. Ο καταλληλότερος για να επιλύσει κάθε πρόβλημά μας, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
 
Εμείς γνωρίζουμε πόσο αντέχουμε να κάνουμε μια κίνηση για την επίλυση ενός θέματος, πότε είμαστε έτοιμοι να ''δράσουμε'', αλλά και με ποιον τρόπο μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε. 

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Πόσο ευγνώμονες.... είμαστε οι άνθρωποι;



    Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των ανθρώπων είναι ότι τα περισσότερα πράγματα στη ζωή μας τα θεωρούμε δεδομένα.

    Δεδομένη η υγεία μας, δεδομένη δουλειά μας, δεδομένη/ος η/ο σύζυγός μας, δεδομένα τα παιδιά μας, όλα δεδομένα και αν κάτι δεν πάει καλά γκρινιάζουμε, θυμώνουμε και αισθανόμαστε απογοητευμένοι και θλιμμένοι.


   Συνήθως δεν ικανοποιούμαστε με τα απλά πράγματα που είναι όμως τόσο σημαντικά. 
 

    Προσδοκούμε πάντα κάτι ''ανώτερο'' (ποιο είναι αυτό; Μακάρι να ξέραμε κι εμείς τι ακριβώς επιζητούμε!!!), αγωνιζόμαστε διαρκώς με πείσμα να κερδίσουμε όλο και περισσότερα για να καλυτερέψουμε τις συνθήκες ζωής μας( έτσι λέμε) και αφήνουμε το παρόν, να περνά χωρίς να το χαιρόμαστε, χωρίς να το ''ζούμε'' με απώτερο σκοπό να ζήσουμε αργότερα, όταν θα έχουμε φτάσει στο επίπεδο (ανώτερο;) που επιδιώκουμε.