Τελευταία Άρθρα

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Μύθοι και εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από το σεξ (Μέρος 3ο)




Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτού του άρθρου, θα ασχοληθούμε με τις αντιλήψεις και τους μύθους που αναφέρονται στις σεξουαλικές σχέσεις κατά την εγκυμοσύνη, την πραγματικότητα για το ρόλο του μεγέθους του πέους στη σεξουαλική ικανοποίηση και τον αυνανισμό, όπως αναφέρονται στη σύγχρονη βιβλιογραφία.


Ας δούμε τι συμπεράσματα εξήχθησαν μετά από έρευνες και πειράματα, που έγιναν σε άτομα και ζευγάρια.



ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ


Τρεις βασικές διαφορές υπάρχουν στην κατάσταση των γεννητικών οργάνων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, που έχουν σχέση με τη σεξουαλική πράξη. Πρώτον, υπάρχει μεγαλύτερη συμφόρηση αίματος στα γεννητικά όργανα. Δεύτερον, υπάρχει μια αξιοσημείωτη αύξηση της ύγρανσης του κόλπου στη φάση του ερεθισμού. Τρίτον, η φάση της αποκατάστασης είναι διαφορετική, γιατί με τον οργασμό δεν αποσυμφορούνται πλήρως τα γεννητικά όργανα. 
 

Μετά τον τοκετό εξάλλου η σεξουαλική αντίδραση επανέρχεται σιγά-σιγά στην προηγούμενη κατάστασή της και χρειάζεται περίπου τρεις μήνες για την πλήρη επάνοδο (Belliveau and Richter 1971).
 

Στα πλαίσια μιας έρευνας ρωτήθηκαν εκατόν μία (101) γυναίκες για τη σεξουαλική τους λειτουργικότητα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπου αναφέρθηκαν σε υπνηλία, αίσθημα κόπωσης, ναυτία και φόβος αποβολής από τις περισσότερες γυναίκες που δεν είχαν ξαναποκτήσει παιδιά.

Οι περισσότερες από τις γυναίκες χωρίς πρόβλημα γονιμότητας δήλωσαν πως δεν παρατήρησαν ουσιαστική αλλαγή.


Στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης το 80% των γυναικών, ανεξάρτητα από το αν είχαν παιδιά ή όχι, ανέφεραν μεγαλύτερη σεξουαλική επιθυμία από ότι πριν από την εγκυμοσύνη, περισσότερα σεξουαλικά όνειρα από ότι φαντασιώσεις. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή λόγω ακριβώς της εγκυμοσύνης.


Αντίθετα, στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης οι περισσότερες ανέφεραν βαθμιαία μείωση του σεξουαλικού ενδιαφέροντος. Το γεγονός όμως ότι σε αυτές είχε λεχθεί από τον γυναικολόγο να αποφεύγουν κατά το τελευταίο τρίμηνο τη σεξουαλική πράξη, ίσως επηρέασε τη στάση τους. 
 

Αναφέρεται ότι καμιά φορά στο τρίτο τρίμηνο της κύησης η μήτρα αντιδρά με σπασμό κατά τον οργασμό και τότε παρατηρείται μείωση της συχνότητας των παλμών του εμβρύου, που αποκαθίσταται όμως πολύ γρήγορα, χωρίς αυτό να έχει καμιά επίδραση στο έμβρυο. 
 

Ωδίνες επίσης, έχουν αναφερθεί ότι εμφανίζονται κατά τη συνουσία κοντά στην ημερομηνία του τοκετού, δεν υπάρχουν όμως αρκετές ενδείξεις ότι μπορεί να προκληθεί πρώιμος τοκετός. Πάντως γυναίκες με ιστορικό αποβολών ή κίνδυνος αποβολής καλό είναι να συμβουλεύονται το γυναικολόγο τους. (Gillan and Gillan).


Οι 101 προηγούμενες γυναίκες ρωτήθηκαν ακόμα και για τη σεξουαλική τους αντίδραση κατά το πρώτο τρίμηνο μετά τον τοκετό. Οι μισές περίπου ανέφεραν πως η σεξουαλική τους επιθυμία ήταν χαμηλότερη από ότι συνήθως. 
 

Οι υπόλοιπες είχαν διαφόρου βαθμού επιθυμία, ενώ οι μητέρες που θήλαζαν ανέφεραν πως ερεθίζονται σεξουαλικά από το θηλασμό. Μερικές μάλιστα από αυτές αισθάνονταν ενοχές για αυτό. Αν και το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό από πολύ παλιά, δεν αναφέρεται στα πλεονεκτήματα του θηλασμού.


Συμπερασματικά λοιπόν, σε φυσιολογική εγκυμοσύνη η σεξουαλική πράξη δεν προκαλεί καμία βλάβη στο έμβρυο.



ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΠΕΟΥΣ;


Από τα αρχαία χρόνια το πέος θεωρείται σύμβολο ζωτικότητας, ικανότητας και αρρενωπότητας. Σε αρκετές πρωτόγονες θρησκείες θεωρείται επίσης σύμβολο γονιμότητας (Katchadourian and Lunde).
 

Eίναι ίσως εντυπωσιακό πως ακόμα και σήμερα οι άνδρες και οι γυναίκες συνδυάζουν τη μεγάλη σεξουαλική ικανότητα με το μεγάλο πέος. Είναι αρκετά συχνή επίσης η εντύπωση πως ένα μεγάλο πέος μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ευχαρίστηση στη γυναίκα κατά τη συνουσία. 
 

Αν και η αποδοχή ενός τέτοιου μύθου προκαλεί αίσθημα ανωτερότητας σε αυτούς που έχουν μεγάλο πέος (και ίσως και στους συντρόφους τους), δεν υπάρχει εντούτοις καμιά επιστημονική βάση για αυτή την εντύπωση (Μasters and Johnson 1996, Mahoney 1990).


Στην πραγματικότητα, το μέγεθος του πέους ποικίλλει πολύ λιγότερο από ότι πιστεύει ο κόσμος. Το πέος όταν δεν υφίσταται διέγερση, διαφέρει από άτομο σε άτομο αλλά η διαφορά αυτή γίνεται πολύ μικρή κατά τη στύση. 


Οι Masters and Johnson (1996) παρατήρησαν ότι το μικρό πέος πολλαπλασιάζεται στην κυριολεξία σε μέγεθος κατά τη στύση, ενώ το μεγάλο δεν αυξάνεται με την ίδια αναλογία. Μέτρησαν ογδόντα άντρες σε διάφορα στάδια της ερωτικής πράξης και δεν βρέθηκε καμιά ένδειξη, που να υποστηρίζει την κοινή εντύπωση ότι το μεγάλο πέος γίνεται πολύ μεγαλύτερο κατά τη στύση από ότι το μικρό. 
 

Αλλά αν ακόμα υπάρχει κάποια μικρή διαφορά στο μέγεθος κατά τη στύση, αυτό δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με την ένταση της σεξουαλικής ικανοποίησης, που είναι δυνατόν να προκαλέσει στη σεξουαλική πράξη, γιατί είναι γνωστό πως μόνο το έξω τριτημόριο του κόλπου μετέχει ουσιαστικά στον οργασμό και ο κόλπος είναι ελαστικός ώστε να διαστέλλεται τόσο, όσο χρειάζεται για να υποδεχτεί οποιοδήποτε μέγεθος (Βαϊδάκης 1982).


Ένας άλλος γνωστός μύθος είναι η συσχέτιση του μικρού πέους με το ύψος του σώματος. Οι ίδιοι ερευνητές (Masters και Johnson 1996) στις μετρήσεις του δείγματός τους δεν βρήκαν καμιά σχέση ανάμεσα στο ύψος του σώματος και το μέγεθος του πέους. 
 

Ορισμένοι άντρες πιστεύουν τέλος πως η περιτομή κάνει πιο ευαίσθητη τη βάλανο στον ερωτικό ερεθισμό. Οι Masters και Johnson (1996) και Μαhoney (1980) διαπίστωσαν πως δεν υπάρχει καμία διαφορά στην ευαισθησία ανάμεσα σε εκείνους που έχουν και σε εκείνους που δεν έχουν κάνει περιτομή.


Η μόνη βιβλιογραφική επιφύλαξη στα παραπάνω διατυπώνεται από τους Gilan και Gilan (1976) και αφορά όχι το μήκος του πέους, αλλά την περίμετρό του. 


Οι συγγραφείς στηρίζουν την επιφύλαξή τους στο ότι κατά την εισαγωγή στον κόλπο το πέος, πιέζοντας τα μικρά χείλη του αιδοίου, έλκει την κλειτοριδική πόσθη ώστε διευκολύνεται ο ερεθισμός της κλειτορίδας κατά τις εμβολικές κινήσεις. 
 

ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ


    Ο αυνανισμός είναι μια πολύ παλιά ανθρώπινη σεξουαλική δραστηριότητα. Από αρχαιολογικά ευρήματα φαίνεται ότι ήταν γνωστός στην αρχαία Βαβυλώνα, Αίγυπτο, Ινδία , Ελλάδα, Ρώμη και αλλού. 
 

Είναι γνωστό εξάλλου ότι στην Παλιά Διαθήκη αναφέρεται αυτή η πράξη από τον Αυνάν, από όπου και η ονομασία της. Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα, ο φιλόσοφος Διογένης επιδίδονταν σε αυτή την πράξη (Katchadourian and Lunde 1975). 
 

Από κοινωνιολογικής πλευράς, οι Luria και Rosen (1979) αναφέρουν στο βιβλίο τους διάφορες πρωτόγονες κοινωνίες όπου η στάση τους στο σεξ και τον αυνανισμό ποικίλλει από ανεκτική μέχρι απαγορευτική. 



Υπάρχουν με άλλα λόγια πρωτόγονες κοινωνίες που ο αυνανισμός είναι αποδεκτός και μαθένεται στα άτομα, ενώ σε άλλες είναι αποδεκτός μόνο σε μια περίοδο της ζωής (εφηβεία) και τέλος άλλες που είναι απαγορευτικές για αυτή την πράξη.
 

Oι Ford και Βeach (1951) διαπίστωσαν ότι ο αυνανισμός ήταν γνωστός σε περίπου σαράντα πρωτόγονες κοινότητες που μελέτησαν, και σε ορισμένες ήταν πιο αποδεκτός από ότι σε άλλες.
 

Ο γυναικείος αυνανισμός είναι επίσης γνωστός από πολύ παλιά. Στην αρχαία Ελλάδα, για παράδειγμα, αυτή η πράξη περιγράφεται από κωμωδιογράφους ότι γίνονταν με το χέρι ή με το αντικείμενο που τα έλεγαν ολίσβους (είδος ψεύτικου φαλού) (Λεντάκης 1984). Αυνανισμός έχει επίσης περιγραφεί και στα ζώα (Katchadourian and Lunde 1975).


      Φαίνεται λοιπόν πως ο αυνανισμός είναι μια πανάρχαια και σχεδόν πανανθρώπινη εμπειρία. Παρόλα αυτά οι πιο περίεργοι μύθοι, που αναφέρονται στο σεξ, έχουν αναμφίβολα σχετισθεί με τον αυνανισμό. 
 

Στη δική μας κοινωνία αναφέρονται χιλιάδες παθολογικές καταστάσεις, που υποτίθεται ότι προκαλούνται από τον αυνανισμό και ξεκινούν από απλούς πονοκεφάλους και φτάνουν μέχρι βαριές νοητικές καθυστερήσεις και που ενισχύονται από τη θέση της Χριστιανικής θρησκείας, που τον θεωρεί αμαρτωλή και βλαβερή πράξη.

Ιατρικά δεν υπάρχει καμιά ένδειξη πως ο αυνανισμός προκαλεί οποιαδήποτε βλάβη (Katchadourian and Lunde 1975, Gillan and Gillan 1976).

Προφανώς περισσότερη καταστροφή έχει προκληθεί από αυτές τις πεποιθήσεις και τις ενοχές για τον αυνανισμό παρά από οποιαδήποτε άλλη λαθεμένη εντύπωση γύρω από το σεξ. 


Οι περισσότεροι ψυχίατροι και ψυχολόγοι σήμερα θεωρούν τον αυνανισμό σαν ένα στάδιο στην ψυχοσεξουαλική ανάπτυξη του ατόμου και πιστεύουν ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να ασχολείται το παιδί με την εξερεύνηση των γεννητικών του οργάνων. 
 

Αν ένα παιδί αυνανιστεί σε βαθμό που να παραμελεί τις κοινωνικές δραστηριότητές του, τότε θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή του σε κάποια άλλη δραστηριότητα, αλλιώς το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να το αφήσουμε μόνο και ανενόχλητο.
 

Οι μόνες περιπτώσεις, που ίσως υπάρχει κάποιο πρόβλημα και χρειάζεται η γνώμη ειδικού, είναι όταν ο αυνανισμός γίνεται σε δημόσιους χώρους, που μπορεί να σημαίνει άρση των αναστολών και επομένως και ψυχολογική διαταραχή, είτε όταν ένας ενήλικας, ενώ έχει δυνατότητα για ετεροφυλική σχέση, μόνιμα προτιμά να καταφεύγει στον αυνανισμό, πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι φοβάται τη συνουσία.
 

     Μια άλλη κοινή λαθεμένη εντύπωση είναι ότι ο αυνανισμός ακολουθείται από αίσθημα κόπωσης. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για αυτό και αν κάτι τέτοιο βιώνεται από μερικούς, προφανώς οφείλεται στο αίσθημα ενοχής, που νιώθει το άτομο για αυτή την πράξη. 


Συμπερασματικά, ο αυνανισμός θεωρείται απόλυτα φυσιολογική δραστηριότητα, που ανακουφίζει από τη σεξουαλική ένταση. 
 

Στη θεραπεία μάλιστα των σεξουαλικών διαταραχών πολύ συχνά χρησιμοποιείται σαν θεραπευτικό μέσο (Masters and Johnson 1970, Kaplan 1974, Gillan and Gillan 1976).


Να είστε πάντα υγιείς και χαρούμενοι!!!


Πηγή: www.google/ Μύθοι γύρω από το sex.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου