Μύθοι και εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από το σεξ (Μέρος 1ο)

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, ίσως δεν υπάρχει άλλη ανθρώπινη λειτουργία, που να καλύπτεται από τόσους μύθους, παραδοξολογίες και εσφαλμένες αντιλήψεις, όσο η σεξουαλική λειτουργία. 

 

Διάφορες ιστορίες διανθισμένες με μεγάλη φαντασιοπληξία, που κυκλοφορούσαν από τα παιδικά-εφηβικά μας χρόνια γύρω από αυτή τη λειτουργία, έχουν επηρεάσει ενδεχομένως και πολλούς από εμάς, σχετικά με τη σεξουαλική μας συμπεριφορά.

Μετά από έρευνες και πειράματα που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά τη σεξουαλικότητα, προστέθηκαν νέες γνώσεις για αυτή την ανθρώπινη λειτουργία, που βοήθησαν σημαντικά στην αντιμετώπιση των διαφόρων σεξουαλικών διαταραχών, ενώ παράλληλα διερευνήθηκαν και διευκρινίσθηκαν αρκετές εσφαλμένες αντιλήψεις, που υπήρχαν γύρω από αυτή τη γενετήσια ορμή.

Στις παρακάτω γραμμές, γίνεται μια προσπάθεια ανασκόπησης του θέματος με σκοπό να περιγραφούν μερικές από τις βασικότερες εσφαλμένες αντιλήψεις και τους μύθους, που σε ένα βαθμό υπάρχουν ακόμα μέχρι σήμερα και είναι μάλλον εποικοδομητικό και κατά μια έννοια, απελευθερωτικό, να τις προσεγγίσουμε από άλλη οπτική.

ΣΤΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ;

Στη σκέψη πολλών ανθρώπων κυριαρχεί το ερώτημα τι είναι "φυσιολογικό" σαν σεξουαλική συμπεριφορά και θεωρούν συχνά ότι μια συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι "κακή","πρόστυχη", ή "αφύσικη", όταν δεν συμπεριλαμβάνεται στο "μέσο όρο" των σεξουαλικών δραστηριοτήτων του "μέσου ανθρώπου". 

 

Επίσης πολλοί συνδυάζουν την κάποια παρέκκλιση της σεξουαλικής συμπεριφοράς με το ‘’απαγορευμένο’’ ή το "κακό". Αλλά η "μέση" συμπεριφορά, η μέση "ηθική" του "μέσου" ανθρώπου μπορεί κάλλιστα να μην αφορά όλα τα άτομα.

Η φύση δημιουργεί άτομα ικανά για τη σεξουαλική πράξη αλλά όπως προαναφέραμε και η κοινωνία μπορεί να διαμορφώσει τη σεξουαλική συμπεριφορά των ατόμων της. 

 

Έτσι, η σεξουαλική συμπεριφορά ποικίλλει από κοινωνία σε κοινωνία και από εποχή σε εποχή (Gillan and Gillan 1976). Όλες οι κοινωνίες έχουν την τάση να ελέγχουν τη δημόσια έκφραση της σεξουαλικής συμπεριφοράς.

 

Είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε σε αυτό το σημείο, ότι η σεξουαλική συμπεριφορά μπορεί να χωρισθεί στην προσωπική (ιδιωτική) και στη δημόσια έκφρασή της (Katchadourian and Lunde 1975).

Όταν λοιπόν μια προσωπική σεξουαλική συμπεριφορά τυχαίνει να είναι αποδεκτή και ευχάριστη από τους ερωτικούς συντρόφους, τότε δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος, το ζευγάρι, που ενδεχόμενα μοιράζεται τα διάφορα προβλήματα της ζωής του, να μη συνεργάζεται και στις αμοιβαίες σεξουλικές συνήθειες και προτιμήσεις. 

 

Φυσικά, λόγοι αξιοπρέπειας και αυτοεκτίμησης μπορούν να κάνουν ένα σύντροφο να αρνηθεί την ερωτική συμπεριφορά του άλλου ή να μην αισθάνεται ευχάριστα αν αναγκαστεί να υποκύψει στην επιθυμία του/της συντρόφου του/της, για υποκειμενικούς λόγους(φόβος του ενός συντρόφου, ότι μπορεί να αναζητήσει ευχαρίστηση από άλλον/η, αίσθημα απόρριψης, κ.λ.π).

 

Αυτή η άρνηση ή η «υποχώρηση», θα πρέπει να είναι τέτοια που να εξηγεί στο σύντροφο πως η συμπεριφορά αυτή δεν προκαλεί σεξουαλικό ερεθισμό με αποτέλεσμα να τον χρησιμοποιεί σαν αντικείμενο. 

 

Όταν παρ’ όλα αυτά υπάρχουν άλλες δυσκολίες που προέρχονται από άκαμπτες πεποιθήσεις, στερεότυπα και προκαταλήψεις, τότε είναι έργο του θεραπευτή να εξηγήσει πως τα διάφορα πρότυπα συμπεριφοράς μεταβάλλονται από γενιά σε γενιά ή να ανακαλύψει τα βαθύτερα αίτια αυτών των δυσκολιών.

Συμπερασματικά, ένα ζευγάρι μπορεί να κάνει ότι το ευχαριστεί με την προϋπόθεση να μην προκαλείται σωματική ή ψυχική βλάβη στα συμβαλλόμενα άτομα, πράγμα που σημαίνει σεβασμό στην προσωπικότητα και την ελευθερία του σεξουαλικού συντρόφου, ή με άλλα λόγια, σωστή επικοινωνία του ζευγαριού, γιατί θα ήταν καλό να τονίσουμε ότι ο έρωτας, στις ιδανικές τους διαστάσεις, είναι η πιο αυθεντική και βαθιά μορφή επικοινωνίας.

Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΠΟΣΟ ΚΟΥΡΑΖΕΙ;

Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως μετά από τη σεξουαλική επαφή ακολουθεί ένα αίσθημα κόπωσης και κατάπτωσης. Στη Βικτωριανή εποχή εξάλλου πίστευαν πως η σεξουαλική πράξη προκαλούσε μεγάλη απώλεια ζωτικής ενέργειας. Καμιά ένδειξη δεν υπάρχει για κάτι τέτοιο (Gillan and Gillan 1976).

Σεξουαλική εγκράτεια συνίσταται καμιά φορά στους αθλητές γιατί, επικρατεί η γνώμη πως η σεξουαλική επαφή μειώνει την αποδοτικότητά τους. Θα μπορούσε όμως κανείς να υποστηρίξει εξίσου ότι το αίσθημα της σεξουαλικής ματαίωσης και η ένταση μειώνουν επίσης την επιδεξιότητα και την απόδοση των αθλητών (Gillan and Gillan 1976).

Οι Masters και Johnson (1966) απόδειξαν πως σε κάθε σεξουαλική επαφή καταναλώνεται τόση ενέργεια όση αντιστοιχεί στο τρέξιμο πενήντα μέτρων και ένα απόθεμα πολλαπλάσιας ενέργειας υπάρχει σε όλα τα φυσιολογικά άτομα κάθε μέρα. 

 

Όταν η σεξουαλική επαφή είναι παρατεταμένη σε χρόνο ή συνοδεύεται από άγχος, τότε ίσως απαιτεί περισσότερη ενέργεια. Σε περίπτωση που η επαφή δεν είναι ικανοποιητική για ένα από τα μέλη του ζεύγους, τότε πιθανόν να εμφανίζονται αισθήματα απογοήτευσης και θλίψης και αυτά μπορεί να εκφράζονται σαν κόπωση. 

 

Αν τέλος κάποιος είναι κουρασμένος πριν από την επαφή, φυσικό είναι να αισθάνεται πιο χαλαρωμένος μετά από τη σεξουαλική πράξη.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ‘’ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ’’ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ  ΕΠΑΦΩΝ;

Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται για το πόσο συχνά "πρέπει" να έχουν σεξουαλικές επαφές. Όταν δημοσιεύθηκαν διάφορες εργασίες, που ανέφεραν ότι το νέο παντρεμένο ζευγάρι έχει σεξουαλικές επαφές κατά μέσο όρο 2-3 φορές τη βδομάδα, πολλοί θεώρησαν αυτό σαν ένα δείκτη για το πόσες σεξουαλικές σχέσεις "πρέπει" να έχουν. 

Αυτού του τύπου όμως οι στατιστικές αναφέρονται στο μέσο όρο, που περικλείει ένα ευρύτατο φάσμα ποικίλου αριθμού επαφών από μία ή περισσότερες φορές την ημέρα μέχρι μια φορά το μήνα ή ακόμα μια φορά το χρόνο.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει μέτρο που να δείχνει πόσες φορές "πρέπει" ένα ζευγάρι να έρχεται σε σεξουαλική επαφή. Το καλύτερο είναι το ζευγάρι να προσαρμόζει τις σεξουαλικές του σχέσεις στις ανάγκες του που φυσικά ποικίλλουν ανάλογα με τη βιολογική και τη συναισθηματική του κατάσταση αλλά και από γενικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες. 

Κάποιες δυσκολίες εμφανίζονται όταν το ένα μέλος του ζεύγους έχει κάπως διαφορετική συχνότητα επιθυμίας από το άλλο. Πάλι όμως εναπόκειται στις σχέσεις και την επικοινωνία του ζευγαριού να βρουν την καλύτερη λύση (Gillan and Gillan 1966).

Συμπερασματικά, εκείνο που έχει σημασία είναι πως δεν υπάρχει ιδεώδης σταθερή συχνότητα σεξουαλικών επαφών αλλά αυτή καθορίζεται από τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε ζευγαριού, την κατάσταση της υγείας των σεξουαλικών συντρόφων, την ηλικία κ.α.

ΣΕΞΟΥΛΙΚΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ

Οι φαντασιώσεις είναι εικόνες καταστάσεων που φέρνουμε στη σκέψη μας, μοιάζουν κάπως με την πραγματικότητα, χωρίς όμως να δεσμεύονται από κανόνες. Το άτομο που φαντασιώνει είναι γενικά ξύπνιο. Στην αρχή μπορεί να ελέγχει τη φαντασίωση, αλλά πολλές φορές παρασύρονται από αυτή. 

Οι φαντασιώσεις προκαλούν επίσης ανάλογες συναισθηματικές αντιδράσεις. Με τη φαντασία του ένα άτομο μπορεί να κάνει πράγματα, που σε φυσιολογική κατάσταση θα ήταν απραγματοποίητα, σωματικά αδύνατα ή κοινωνικά ανεπίτρεπτα.

Τόσο οι άνδρες, όσο και οι γυναίκες, έχουν σεξουαλικές φαντασιώσεις στον ίδιο βαθμό. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι παρουσιάζουν σεξουαλικές φαντασιώσεις αλλά ο πλούτος της φαντασίας ποικίλλει από άτομο σε άτομο (Gillan and Gillan 1976). 

Όταν το άτομο αισθάνεται ενοχές για μια σεξουαλική συμπεριφορά, πολύ συχνά αισθάνεται επίσης ενοχές και όταν φαντασιώνει αυτή τη συμπεριφορά. Έτσι προσπαθεί να αποφεύγει τέτοιες φαντασιώσεις και επιτρέπει μόνο ένα πολύ περιορισμένο αριθμό αυστηρά ελεγμένων σεξουαλικών φαντασιώσεων.

Είναι αξιοσημείωτο ότι τα άτομα με σεξουαλικά προβλήματα έχουν συχνά πολύ φτωχή ικανότητα σεξουαλικών φαντασιώσεων. 

Η ανάπτυξη ερωτικών φαντασιώσεων είναι πολύ χρήσιμη στη θεραπεία των σεξουαλικών διαταραχών, για αυτό ο θεραπευτής οφείλει να ενθαρρύνει και να εμπλουτίζει αυτές τις φαντασιώσεις σε όσους παρουσιάζουν κάποια σεξουαλική διαταραχή. 

Αυτές οι φαντασιώσεις μπορεί τις περισσότερες φορές να είναι προσωπικές, μπορεί όμως και να μοιράζονται με τον ερωτικό σύντροφο. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν συνήθως τις φαντασιώσεις τους για να συνοδεύουν την ερωτική διέγερση.

Το περιεχόμενο των ερωτικών φαντασιώσεων είναι εξαιρετικά πλούσιο. Οι Gillan and Gillan (1976) διακρίνουν παράδοξες φαντασιώσεις, ηδονοβλεπτικές, σαδομαζοχιστικές κ.α. Σαν παράδοξες περιγράφουν τις φαντασιώσεις, που έχει πολύς κόσμος ότι συνάπτει ερωτικές σχέσεις με άτομα από τη διεθνή επικαιρότητα, ηθοποιούς, πολιτικούς κ.α.

 

Αυτές οι φαντασιώσεις δημιουργούνται συχνά σε άτομα με τάσεις για απόκτηση δύναμης, προβολής, κοινωνικής επιτυχίας και αναγνώρισης, που μπορεί να λείπουν από τη ζωή τους. Παρόμοιες φαντασιώσεις περιλαμβάνουν άτομα της καθημερινής ζωής. Μερικές νοικοκυρές, για παράδειγμα, φαντάζονται τυχαία ερωτική συνάντηση με τον γαλατά, τον ταχυδρόμο κ.λ.π. 

 

Μια αρκετά συχνή μορφή φαντασιώσεων είναι οι ομαδικές σεξουαλικές δραστηριότητες. Οι σαδομαζοχιστικές μορφές φαντασιώσεων είναι επίσης αρκετά συχνές. Τόσο οι Gillan και Gillan (1976) όσο και οι Katchadourian και Lunde (1975) αναφέρουν πως ο βιασμός είναι η συχνότερη σεξουαλική φαντασίωση στους άνδρες και στις γυναίκες. 

 

Σύμφωνα με έρευνες, οι μαζοχιστικές φαντασιώσεις είναι συχνότερες στις γυναίκες από ότι στους άντρες. Η ηδονοβλεπτική φαντασίωση, δηλαδή η θέση του παρατηρητή ερωτικών σκηνών , είναι επίσης συχνή. Ευκαιριακά εξάλλου ορισμένα άτομα μπορεί να φαντασιώνουν δραστηριότητες που έχουν σχέση με κάποια σεξουαλική απόκλιση. 

Η επίδειξη διαφόρων τμημάτων του σώματος είναι αρκετά συχνή σε άνδρες και γυναίκες. Όσο και αν η κοινωνία είναι πιο ανεκτική στην επίδειξη του γυναικείου σώματος, συχνά οι γυναίκες, φαντασιώνουν ότι επιδεικνύουν διάφορα μέρη του σώματος τους και μάλιστα υπερβολικά τονισμένα. Το ίδιο πράγμα παρατηρείται και σε ανδρικές ανάλογες φαντασιώσεις.

 

Ένα άλλο στοιχείο στις ερωτικές φαντασιώσεις είναι η περιφρόνηση των κοινωνικών φραγμών και απαγορεύσεων. Ερωτικές σκηνές σε δημόσιους χώρους, ακρογιαλιές, κ.α. είναι αρκετά συχνές. Αιμομικτικές τέλος φαντασιώσεις δεν είναι καθόλου σπάνιες. 

Ο θεραπευτής δεν πρέπει να απορρίπτει καμιά φαντασίωση, γιατί οι περισσότερες είναι αρκετά χρήσιμες για τη σεξουαλική λειτουργία των ατόμων. (Gillan and Gillan 1976).

Κλείνοντας το 1ο μέρος αυτής της θεματικής να διευκρινίσουμε πως αυτά, που περιγράφονται, παραπάνω είναι ιατρικώς αποδεκτά,τα συμπεράσματα έχουν εξαχθεί από ερωτηματολόγια και έρευνες που έγιναν σε άτομα και ζευγάρια, ενώ άλλη μια φορά να τονίσουμε ότι η σεξουαλική συμπεριφορά διαμορφώνεται, από κοινωνικούς κανόνες, την κουλτούρα, τα στερεότυπα/προκαταλήψεις και τις παραδόσεις κάθε κοινωνίας. 

 

Να είστε όλοι/ες υγιείς και αισιόδοξοι.

Πηγή:www.google/Μύθοι γύρω απ' το sex.