Τι ακριβώς συμβαίνει όταν οι άνθρωποι φωνάζουν;

        

      Μέσα στα πλαίσια συναλλαγής και αλληλεπίδρασης (νοητικό μοντέλο του ''συνυπάρχειν'') με τους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή, πάντα έχουμε κάτι να δώσουμε αλλά και πάντα κάποιο δώρο μας κάνουν. 

 

          Το μυστικό είναι αν ο/η καθένας/μια, το δέχεται ως δώρο ή δεν δίνει και ιδιαίτερη σημασία. 

      Οι άνθρωποι πάντα μας δίνουν αυτό που έχουν, δεν κρατάνε τίποτε για τον εαυτό τους (δεν γίνεται να κρυφτούν, μας αποκαλύπτονται), εμείς συνήθως δεν είμαστε σε θέση να το δούμε ή να τους ακούσουμε.

Στρες και αυτοσυνειδησία. Πως αντιμετωπίζουμε το άγχος; (Μέρος 2ο)

Για να συνδέσουμε το 2ο Μέρος του άρθρου με το 1ο, να αναφέρουμε ότι ο όρος άγχος( ή στρες) προέρχεται από το ρήμα άγχω, που στην αρχαία ελληνική γλώσσα, σημαίνει σφίγγω ή πνίγω. 

 Για λόγους απλούστευσης, όταν αναφερόμαστε στο στρες θα εννοούμε και το σύμπτωμά του, που είναι το άγχος.

Ας δούμε τι πρεσβεύουν κάποιες σχολές και θεωρίες, σε ότι αφορά την αιτία του stress (Άγχος, πανικός,κ.α)

Βιολογικές θεωρίες: το άγχος συνδέεται με υπερδιέργεση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος και έντονη νοραδρενεργική δραστηριότητα. Οι συνάψεις GABA μπορούν να το αναστείλουν.

Στρες και αυτοσυνειδησία. Πως αντιμετωπίζουμε το άγχος; (Μέρος 1ο)

        Στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου  η έννοια του στρες, ίσως να είναι η πιο συγκεχυμένη έννοια. 

        Μπορεί να είναι καλά ενημερωμένος πώς να διατρέφεται σωστά, πώς να αθλείται πώς να περιποιείται τον εαυτό του, αλλά γνωρίζει πολύ ελάχιστα για τον βασικό παράγοντα που κρύβεται πίσω από κάθε φθορά και βλάβη του οργανισμού του, που δεν είναι άλλο από το στρες.

      Το στρες κρύβεται κάτω από το 90% των δυσλειτουργιών του οργανισμού που στη συνέχεια εξελίσσονται σε ασθένειες και διαταραχές.

Πως βιώνουν τα παιδιά το θάνατο του γονιού τους; (Μέρος 2ο)

         

         Στο 2ο και τελευταίο μέρος αυτού του άρθρου, θ' αναφερθούμε στο πως ενημερώνουμε ένα παιδί για το θάνατο του γονέα του και πως μπορούμε να το στηρίξουμε, αφού πρώτα όμως κάνουμε μια αναφορά στα στάδια του πένθους, που ισχύουν για όλους μας. 

 

       Σύμφωνα με την Elisabeth K. Ross (1984), η διαδικασία του πένθους είναι μία μακρόχρονη διεργασία που βοηθάει το παιδί να αποδεχθεί την πραγματικότητα της απώλειας και να προσαρμοστεί σε αυτήν. 

Πως βιώνουν τα παιδιά το θάνατο του γονιού τους; (Μέρος 1ο)

           

          Η απώλεια ενός φίλου αυτές τις ημέρες, που εντελώς ξαφνικά (όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις), έφυγε απ’ τη ζωή, στάθηκε η αφορμή γι' αυτό το άρθρο και συγκεκριμένα η ερώτηση που δέχτηκα απ’ τη σύζυγο, εάν το 5χρονο παιδί της θα έπρεπε να παρευρίσκεται στην τελετή.

Αναρωτιόνταν αν θα ήταν καλλίτερα να μην το κοινοποιήσει ακόμη στο γυιό της και να του αποκρύψει το γεγονός, προσωρινά, λέγοντας κάποιο ψέμα (τάχα πως έφυγε για επαγγελματικό ταξίδι, κ.λ.π) και βεβαίως να μην συμμετάσχει στον αποχαιρετισμό του πατέρα, με τα άλλα μέλη της οικογένειας του (υπάρχουν και δύο παιδιά μεγαλύτερα 15 και 17 ετών).

Άλλοι την συμβούλευαν να μη το κοινοποιήσει γιατί είναι πολύ μικρό παιδί και δεν θα άντεχε στη σκηνή να δει τον μπαμπά του νεκρό, κάποιοι πως έπρεπε να το πει με τρόπο, κάποιοι άλλοι να του πει ένα ψέμα - ότι αρρώστησε ξαφνικά και είναι στο Νοσοκομείο και αργότερα σιγά-σιγά να μάθει την αλήθεια, κ.λ.π. 

Έχουμε αντιληφθεί πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος μας;

     

      Μου έστειλε προχθές, μέσω διαδικτύου μια μαθήτριά μου, ένα όμορφο κείμενο του Mario de Andrade, συγγραφέα και μουσικολόγου από τη Βραζιλία και σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον και εποικοδομητικό να το μοιραστώ μαζί σας.

      Κάποιοι ίσως να το γνωρίζεται, αλλά και η υπενθύμιση εκτιμώ πάντα βοηθά ν' αναστοχαστούμε πάνω στις εμπειρίες μας και επειδή οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια διαρκή διαδικασία εξέλιξης και συνεχών αλλαγών, ευελπιστώ να μας δοθεί το ερέθισμα, για μια δημιουργική επανατοποθέτηση σε νέα βάση, τόσο σε ότι αφορά τον εαυτό μας, όσο και τη σχέση μας με τους άλλους και σαφώς αυτή η αλλαγή να επηρεάσει προς το θετικό και τις ερμηνείες που μέχρι τώρα κάναμε.

    Ας απολαύσουμε τις πραγματικά βαθυστόχαστες σκέψεις του συγγραφέα:

Για ποιο λόγο έρχονται οι άνθρωποι στη ζωή μας ;

        

Στο ταξίδι που λέγεται ''Ζωή'' έχουμε την χαρά και την ευλογία να συνταξιδεύουμε με διάφορους ανθρώπους, που μας συντροφεύουν για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν το γνωρίζουμε αυτό, γνωρίζουμε και τι να κάνουμε με τον κάθε άνθρωπο. 

Όταν κάποιος μπαίνει στη ζωή μας για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, συνήθως τον καλεί κάποια ανάγκη μας που με κάποιο τρόπο έχουμε εκφράσει. 

 

Έχει έρθει για να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, να παράξει υποστήριξη ή καθοδήγηση, να μας συνδράμει φυσικά, συναισθηματικά ή πνευματικά. Την παρουσία του την εκλαμβάνουμε ως δώρο Θεού, ως ευλογία και έτσι είναι πραγματικά.

Πως καθρεπτίζεται η ευτυχία στα μάτια των ανθρώπων;

            Τι είναι αλήθεια η ευτυχία; Πως ορίζεται και πως τη βιώνει ο καθένας μας; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ευτυχία αποτελεί κοινή επιδίωξη όλων των ανθρώπων. 

            Όλοι λίγο-πολύ θα θυμόμαστε την ερώτηση που έκανε ο Πέρσης Βασιλιάς στον Αθηναίο Σόλωνα (ένας απ' τους επτά σοφούς στην Αρχαία Ελλάδα): “ Έχεις συναντήσει ευτυχισμένο άνθρωπο;'' και βεβαίως προσδοκούσε να απαντήσει ο Σόλων : ''Εσένα Κροίσε, με τα αμύθητα πλούτη και υψηλά αξιώματα που έχεις''.

           Και  αντ' αυτού ο σοφός έδωσε παραδείγματα ευτυχισμένων ανθρώπων, που όμως δεν είχαν καμία σχέση με την κατοχή πλούτου και αξιωμάτων. Και όσον αφορά τον ίδιο, του απήντησε με το αμίμητο “ Μηδένα προ του τέλους μακάριζε''. (Εκτιμώ ότι γνωρίζετε την στιχομυθία και τα παραδείγματα που ανέφερε ο Σόλων).

Η Αγάπη είναι το αντίδωρο της ζωής μας

Δεν είναι λίγες οι φορές, που όλοι μας είτε ως γονείς, είτε ως άτομα προσφοράς, ενώ πραγματικά ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους που αγαπάμε, ενώ προσπαθούμε να τους παράσχουμε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, να τους εκπληρώσουμε σχεδόν όλες τις επιθυμίες τους, ξεχνάμε κάτι που είναι το πιο σημαντικό.

 

Δεν τους καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες τους. Θα μου πείτε ότι κάνουμε αυτό που μπορούμε, ανάλογα με τις δυνατότητές μας- ιδιαίτερα σε οικονομικό επίπεδο- και η μόνη έγνοια μας είναι πως να κερδίσουμε πιο πολλά, για να τους προσφέρουμε άνεση, να νοιώθουν  όμορφα, να βιώνουν μια ζωή ευτυχισμένη.

Μύθοι και εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από το σεξ (Μέρος 3ο)

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος αυτού του άρθρου, θα ασχοληθούμε με τις αντιλήψεις και τους μύθους που αναφέρονται στις σεξουαλικές σχέσεις κατά την εγκυμοσύνη, την πραγματικότητα για το ρόλο του μεγέθους του πέους στη σεξουαλική ικανοποίηση και τον αυνανισμό, όπως αναφέρονται στη σύγχρονη βιβλιογραφία.

Ας δούμε τι συμπεράσματα εξήχθησαν μετά από έρευνες και πειράματα, που έγιναν σε άτομα και ζευγάρια.

Μύθοι και εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από το σεξ (Μέρος 2ο)

Συνεχίζοντας την προσέγγισή μας στους μύθους και στις επικρατούσες αντιλήψεις πάνω στη γενετήσια ενόρμησή μας, τη σεξουαλικότητα (φροϋδική θεωρία), θα αναφερθούμε στο 2ο μέρος στη γυναίκα και το πως αντιλαμβάνονται οι άνδρες τη διέγερση και τον ερεθισμό κατά την ερωτική πράξη.

Μύθοι και εσφαλμένες αντιλήψεις γύρω από το σεξ (Μέρος 1ο)

Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, ίσως δεν υπάρχει άλλη ανθρώπινη λειτουργία, που να καλύπτεται από τόσους μύθους, παραδοξολογίες και εσφαλμένες αντιλήψεις, όσο η σεξουαλική λειτουργία. 

 

Διάφορες ιστορίες διανθισμένες με μεγάλη φαντασιοπληξία, που κυκλοφορούσαν από τα παιδικά-εφηβικά μας χρόνια γύρω από αυτή τη λειτουργία, έχουν επηρεάσει ενδεχομένως και πολλούς από εμάς, σχετικά με τη σεξουαλική μας συμπεριφορά.

Μετά από έρευνες και πειράματα που έγιναν τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά τη σεξουαλικότητα, προστέθηκαν νέες γνώσεις για αυτή την ανθρώπινη λειτουργία, που βοήθησαν σημαντικά στην αντιμετώπιση των διαφόρων σεξουαλικών διαταραχών, ενώ παράλληλα διερευνήθηκαν και διευκρινίσθηκαν αρκετές εσφαλμένες αντιλήψεις, που υπήρχαν γύρω από αυτή τη γενετήσια ορμή.