Μπαίνοντας στο νέο εργασιακό περιβάλλον: Παγίδες και τρόποι αντιμετώπισή τους!!!

Μας προσέλαβαν σε μια επιχείρηση, μετά από όλες τις διαδικασίες (Βιογραφικό, συνέντευξη, κ.λ.π) που είθισται να λαμβάνουν χώρα, πριν την πρόσληψη και έχουμε αναλάβει μια νέα θέση εργασίας.

Το πρώτο διάστημα (ημέρες, εβδομάδες), κινούμαστε με ταχύτητες χαμηλές, γιατί είναι λογικό να μην γνωρίζουμε τα ακριβή καθήκοντά μας και τις λεπτομέρειες της θέσης που μας έχουν τοποθετήσει και η μόνη μας έγνοια είναι να μας προπονεί κάποιος/α «παλιός/ια» που γνωρίζει τη δουλειά  και μας μαθαίνει, ενώ οι άλλοι συνάδελφοι, συνήθως μας αντιμετωπίζουν με καλοσύνη, ευγένεια, επιείκεια και χαμόγελο που αρμόζει σε έναν/μια  καινούργιο/ια.

Είναι χρήσιμο να πούμε ότι η περίοδος αυτή είναι πάρα πολύ σημαντική, γιατί τώρα μπαίνουν τα θεμέλια των καλών συναδελφικών σχέσεων και της καλής συνεργασίας.

Τώρα αρχίζει να διαφαίνεται αν ο/η «καινούργιος/ια» θα ενταχθεί στην ομάδα και στο κλίμα της δουλειάς, αν θα γίνει αποδεκτός/η από συναδέλφους και προϊσταμένους ή αν θα απορριφθεί.

Αυτή η περίοδος θεωρείται πολύ πιεστική και αγχώδης για το νέο εργαζόμενο, καθώς προσπαθεί απ’ τη μια να εγκλιματιστεί στο νέο περιβάλλον, απ’ τη άλλη να παλέψει με τις ανασφάλειες και τους φόβους του, γιατί κατά κάποιο τρόπο, δοκιμάζεται η αυτοαξία του (θα τα καταφέρει τελικά ή όχι;) και βρίσκεται σε μια διαρκή σύγκρουση με τον εαυτό του. 

Το «Mobbing»  και οι συνέπειες του

Σύμφωνα με έρευνες, ένα μεγάλο ποσοστό νέων εργαζομένων αντιμετωπίζει σημαντικές δυσκολίες στο χώρο της εργασίας, ως αποτέλεσμα απόρριψης, εκφοβισμού και επιθετικού ανταγωνισμού.

Στη δεκαετία του 90, ο Σουηδός Heinz Leymann εισήγαγε τον όρο «mobbing» («ηθική παρενόχληση»).

Σε τι αναφέρεται πιο συγκεκριμένα;  Υπάρχουν περιπτώσεις που εξ’ αιτίας αρνητικών συγκυριών εργασιακού περιβάλλοντος, συναδελφικών σχέσεων, αλλά και ανάρμοστης συμπεριφοράς απ’ τη πλευρά του νέου εργαζομένου, μπορεί να οδηγήσουν σε ενέργειες που στρέφονται εναντίον του και δυσχεραίνουν τη θέση του και την εργασία του. 

Κάποιες από αυτές τις συμπεριφορές μπορεί να είναι:

*  O ιεραρχικά ανώτερος εμποδίζει το/τη  συνάδελφο να εκφράσει την άποψή του/της.

* Ασκείται  ψυχολογική κακοποίηση (πίεση με απειλές και εκβιασμούς).

*  O προϊστάμενος δίνει εντολές  στον εργαζόμενο για θέματα που δεν έχουν σχέση με το επαγγελματικό του προφίλ. (Εκλαμβάνεται από τον εργαζόμενο, ως προσωπική επίθεση και πρόκληση βλάβης).

*   Αποκλείεται από συνομιλίες και συνεδριάσεις.

*   Κυκλοφορούν   κακόπιστες φήμες μεταξύ των συναδέλφων.

* Χλευάζεται και δέχεται ειρωνικά σχόλια, λόγω κάποιων  ιδιαιτεροτήτων του, όπως η καταγωγή, η προφορά, η εμφάνιση, κ.λ.π.

* Αποσιωπούνται ή παραποιούνται ή υποκρύπτονται τα αποτελέσματα της εργασίας του.

*  Σταματούν την συνομιλία τους κάποιοι συνάδελφοι, όταν πλησιάζει προς αυτούς, για οποιοδήποτε λόγο.

Τώρα θα μου πείτε ότι όλα αυτά είναι  ακραία (αλλά δυστυχώς όχι ασυνήθιστα) φαινόμενα, τα οποία αντιμετωπίζονται και πάρα πολύ δύσκολα, επειδή συνήθως το πλαίσιο είναι « Όλοι εναντίον ενός».

Ποια είναι η επιλογή για τον εργαζόμενο σε μια τέτοια περίπτωση; Μάλλον  να εγκαταλείψει τη δουλειά του και να φύγει το συντομότερο δυνατό  από την Επιχείρηση ή τον Όμιλο.

Οι απαιτήσεις από τον εργασιακό χώρο

Είναι γεγονός ότι ο εργασιακός χώρος είναι αυτός στον οποίο περνάμε το μεγαλύτερο -ίσως- μέρος της ημέρας μας. Και είναι ο χώρος  όπου  επιδιώκουμε να αποδώσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα, να έχουμε επιτυχία, να είμαστε αποτελεσματικοί και δημιουργικοί, να ενισχύσουμε την αυτοαξία μας. 

Πέρα από αυτό, όμως, είναι και ένας χώρος κατεξοχήν κοινωνικής συνδιαλλαγής και αλληλεπίδρασης. Με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στις διαπροσωπικές μας σχέσεις έτσι και στον εργασιακό μας χώρο, θέλουμε να είμαστε αρεστοί και αποδεκτοί, να αναγνωρίζεται η προσπάθειά και η εργασία μας, και να διατηρούμε όσο το δυνατόν άριστες σχέσεις με τους συναδέλφους μας.

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι προϋποθέσεις εάν δεν υπάρχουν, δηλ. η απόδοση, η ποιότητα της εργασίας αλλά και η εργασιακή ικανοποίηση  πέφτουν, σε τέτοιο βαθμό που να μειώνεται το ενδιαφέρον των εργαζόμενων και ν’ αποφεύγουν πολλές φορές με διάφορα προσχήματα την εργασία. (ασθένεια, άδειες, κ.λ.π).

Σημαντικός παράγων το πρώτο διάστημα στην εργασία

Σύμφωνα με έρευνες αλλά και από την πρακτική, το πρώτο διάστημα σε μια καινούργια δουλειά είναι υψίστης σημασίας γιατί σ’ αυτό εδραιώνεται η εμπιστοσύνη και διαφαίνεται το πώς θα εξελιχθούν οι σχέσεις και η συνεργασία μεταξύ των  εργαζομένων.

Να θυμόμαστε ότι σε πολλές περιπτώσεις οι κακές σχέσεις αρχίζουν από τις πρώτες κιόλας ημέρες. Γι’ αυτό λοιπόν ο καλύτερος τρόπος για να προλάβει  κάποιος/α  δυσάρεστες  καταστάσεις στο εργασιακό περιβάλλον, που αναλαμβάνει μια νέα θέση είναι να σκέφτεται θετικά και να είναι «ανοικτός/η»  σε ορισμένους  «κανόνες» που θα τον/ην  βοηθήσουν να εισέλθει με τις ευνοϊκότερες συνθήκες  στο εργασιακό του περιβάλλον. 

Η σημαντικότητα του εθιμικού δικαίου

Σαν νέο μέλος μιας «κλειστής κοινωνίας»  όπως είναι το εργασιακό περιβάλλον μιας επιχείρησης, ο νεοπροσληφθείς είναι χρήσιμο,  να  έχει υπόψη του,  και να τηρεί και ο ίδιος, τα «ήθη και έθιμα», τις συνήθειες και τους κανόνες που ισχύουν στην επιχείρηση. π.χ. «οι νεοπροσληφθένες κερνάνε τους συναδέλφους με γλυκά για την πρόσληψή τους», «κανείς δεν γλύφει τον προϊστάμενο», «Στην ονομαστική εορτή μας κάνουμε μια μικρή γιορτή», κ.λ.π.

Ίσως  η τήρηση του «εθιμικού δικαίου»  να φαίνεται ότι είναι άνευ νοήματος, αλλά εάν κάποιος/ια το αγνοήσει, κατά πάσα πιθανότητα θα έρθει αντιμέτωπος/η με τους παλαιότερους συναδέλφους.

Tο μήνυμα που είναι καλό να δώσει ο νεοπροσληφθείς είναι ότι   σέβεται αυτούς τους κανόνες, και ότι θα τους ακολουθήσει ασχέτως αν κάποια στιγμή για «προσωπικούς» ή άλλους λόγους αναγκαστεί να  μην εφαρμόσει κάποιους από αυτούς..

Καλό το ενδιαφέρον  για τη δουλειά αλλά όχι απομόνωση  απ’ τους άλλους

Η ανάγκη μας να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα απ’ τις πρώτες κιόλας ημέρες της πρόσληψής μας, η καλή εντύπωση προς τους προϊσταμένους σε ότι αφορά την όρεξη για δουλειά, κ.λ.π, μας αποξενώνει απ’ το περιβάλλον των νέων συναδέλφων και πέφτουμε με τα «μούτρα» σ’ αυτό που μας έχουν αναθέσει.

Είναι αρκετά σημαντικό να δείχνουμε απ’ τη πρώτη στιγμή αφοσίωση και ενδιαφέρον για τη δουλειά μας αλλά επίσης σημαντικό είναι και η διάθεσή μας για  επαφή και συναναστροφή με  τους συναδέλφους μας καθώς και η ανταπόκριση στις δικές τους προσπάθειες προσέγγισης.

Μην αυτοπροβάλλεστε…αφήστε τους άλλους να διακρίνουν τις ικανότητές σας

Το να κρατάμε χαμηλούς τόνους ειδικά σε ότι αφορά την ποιότητα της εργασίας μας είναι πιο σοφό, από το να τη διαφημίζουμε και να καυχιόμαστε γι’ αυτή ή το χειρότερο να κριτικάρουμε τον τρόπο εργασίας των παλαιοτέρων  (ειδικά όταν δεν έχουμε καλά-καλά εγκατασταθεί στο γραφείο).

Αφήνοντας τους άλλους να αναγνωρίσουν τη δουλειά μας δημιουργούμε συνθήκες αποτροπής ανταγωνισμού και δημιουργίας θετικού κλίματος και συνεργασίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, φέρνουμε κοντά τους άλλους….σε αντίθετη περίπτωση τους βάζουμε απέναντί μας, με όλα τα σύνοδα συναισθήματα, όπως θυμού, ζήλιας, αποστροφής, κ.λ.π.

Η προθυμία για βοήθεια, πάντα εκτιμάται…

Μέσα στο επαγγελματικό πλαίσιο, πάντα υπάρχουν επιπλέον εργασίες, εκτός των καθηκόντων μας, που μπορεί να μην είναι και τόσο ελκυστικές.

Στο Στρατό τέτοιες εργασίες, αποκαλούνται «αγγαρείες», και συνήθως αποφεύγονται απ’ τους περισσοτέρους και δη απ’ τους «παλιούς». Η προθυμία του «νέου» να αναλάβει τέτοιες εργασίες, πάντα έχει θετικό αντίκτυπο στους άλλους και συνήθως εκτιμάται από τους ιεραρχικά ανωτέρους του.  

Το ζητούμενο στο επαγγελματικό περιβάλλον είναι ότι η  θετική στάση, μας εντάσσει πιο γρήγορα και με τις ευνοϊκότερες συνθήκες στην ομάδα. Κι αυτό είναι κέρδος και  επαγγελματική επένδυση.

Η προσωπική εμπλοκή με την  ιεραρχία…κρύβει παγίδες

Μέσα σε θεραπευτικό πλαίσιο η Κ. που πριν λίγες ημέρες είχε προσληφθεί σε μια επιχείρηση, μου εκμυστηρεύτηκε τα εξής: « Από την πρώτη στιγμή που με προσέλαβαν, του γιου του αφεντικού, -δουλεύει κι αυτός σε κάποιο πόστο, συγκεκριμένα είναι τμηματάρχης στο τμήμα που ανήκω εγώ- πρόσεξα ότι του κίνησα το ενδιαφέρον. Είναι και συμπαθητικός, εδώ που τα λέμε. Με έχει πλησιάσει 2-3 φορές, μιλήσαμε γενικά, χθες ήπιαμε μαζί καφέ στο διάλειμμα  και μπήκαμε και σε πιο προσωπικά θέματα. Μάλλον αρχίζει να μ’ ενδιαφέρει κι εμένα…θα δούμε όμως!!. Πάντως αυτό που παρατήρησα είναι ότι κάποια κορίτσια- που εργάζονται σε άλλο όροφο, με κοιτούσαν παράξενα, ίσως και με ζήλια, που μας είδαν μαζί. Δεν ξέρω αν είναι σωστό να εμπλακώ,- αν προκύψει -, σε πιο προσωπικό επίπεδο….». Δεν θα απαντήσουμε αν είναι σωστό ή λάθος!!

Το μόνο που θα πρέπει να τονίσουμε  είναι ότι κανείς/μια  δεν βλέπει με καλό μάτι κάποιον/α  νέο/α  υπάλληλο να είναι «κολλητός/η» με τον προϊστάμενο ή με το αφεντικό, ειδικά απ’ την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη νέα δουλειά. 

Πάντα είναι καλό να διατηρούμε την απαραίτητη απόσταση και τη διακριτικότητα με τους προϊσταμένους μας, για να μην δίνουμε δικαιώματα για αρνητικά σχόλια και επιθέσεις στους άλλους συναδέλφους, πριν ακόμη μας γνωρίσουν.  

Ζητείστε  βοήθεια…..όπου δυσκολεύεστε!!

Σε όλα τα επαγγελματικά πλαίσια πάντα θα βρεθούν «καλοί» συνάδελφοι – που έχουν αρκετά χρόνια υπηρεσίας και έχουν χειριστεί πολλά θέματα και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν.

Δεν είναι κακό να απευθυνθείτε σε κάποιον/α, αν χρειαστεί, εν είδει συμβούλου, για ζητήματα που αντιμετωπίζετε για πρώτη φορά αλλά και γενικά για  δυσκολίες που τυχόν  παρουσιαστούν.

Χειριστείτε τις  συγκρούσεις

Πέραν της αναγκαιότητας είναι αναπόφευκτες οι εντάσεις και οι συγκρούσεις. Μέσα σε πλαίσια της διαπροσωπικής επικοινωνίας εάν προκύπτουν θέματα που σας  θίγουν  άμεσα, υπερασπιστείτε -με ήπιο τόνο- τον εαυτό σας, μην αφήνετε « κενά σημεία»  που θα σας αφήνουν εκτεθειμένους/ες, στη κριτική των άλλων.

Να θυμάστε ότι δεν πρέπει ν’ αφήνουμε τίποτε να αιωρείται, ειδικά αν μας αδικεί, τόσο ως προσωπικότητες όσο και ως « δυνατότητες»  στην εργασία μας.

 
Η ξεκάθαρη θέση…πάντα διευκολύνει την συνεργασία

Πολλές φορές -ιδιαίτερα οι πιο νέες και ωραίες γυναίκες-, έχουν και ένα επιπλέον «πονοκέφαλο», να διαχειριστούν την ερωτική διάθεση κάποιων συναδέλφων. Αν δεν βάλουν απ’ την αρχή τα όρια τους και δίνουν την αίσθηση ότι μπορεί και να είναι διαθέσιμες (δεν ξεκαθαρίσουν  π.χ ότι είναι σε σχέση, κ.λ.π), εάν απορρίψουν κάποιον/α υπάρχει περίπτωση αυτός/η να προσβληθεί και να προσπαθήσει να εκδικηθεί, είτε διαδίδοντας ψευδείς ειδήσεις είτε δημιουργώντας προβλήματα και εμπόδια στη δουλειά. Είμαστε ξεκάθαροι /ες λοιπόν κι ευγενικοί /ές σε προσεγγίσεις τέτοιου είδους….κι όλα θα πάνε καλά.

Δώστε χρόνο στον εαυτό σας και χαλαρώστε….

 Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε. Για να μπορέσουμε να προσαρμοστούμε στο νέο περιβάλλον και να εγκλιματιστούμε στις συνθήκες της δουλειάς (ωράριο, συνάδελφοι, προϊστάμενος, κ.λ.π) θα απαιτηθεί μεγάλη ψυχική αντοχή και δύναμη.

Ως προϋπόθεση για να γίνει αυτό είναι η μέριμνα και η  φροντίδα  του εαυτού μας. Αφιερώστε χρόνο για ξεκούραση και επαφές με προσφιλή πρόσωπα,  που σας κάνουν να αισθάνεστε ήρεμοι και αισιόδοξοι.

Είναι πράγματι πολύ ωραίο να εντασσόμαστε σ’ ένα καινούργιο περιβάλλον, αλλά συγχρόνως και λίγο αγχωτικό.

Αυτό βέβαια είναι φυσιολογικό, γιατί κάθε μορφής αλλαγή μας δημιουργεί άγχος και ανησυχία.

Αν αγκαλιάζουμε όμως με ηρεμία, αισιοδοξία και ενδιαφέρον κάθε « καινούργιο» στη ζωή μας, απ’ τη μια το δεχόμαστε πιο πρόθυμα και καλοπροαίρετα, απ’ την άλλη βιώνουμε την αλλαγή, όχι σαν «επώδυνη διαδικασία» αλλά σαν μια «πλούσια και επωφελής εμπειρία».

Έχετε εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σας …και η ζωή πάντα θα σας χαμογελάει. Το μόνο που έχετε να κάνετε εσείς είναι…., να τις ανταποδίδετε τα χαμόγελα.

Πάντα υγιείς και αισιόδοξοι!!!

Πηγή: www.google/ Χρυσοί κανόνες στη νέα δουλειά.