Τελευταία Άρθρα

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Βιώνω την αγάπη σαν ένα έργο τέχνης II


Σε μια πολλαπλώς δοκιμαζόμενη χώρα, όπου περισσεύει η ισοπέδωση και η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ως αποτέλεσμα των πράξεων και αποφάσεων των πολιτικών ιθυνόντων, οι πολίτες κυριεύονται από αισθήματα ματαίωσης και απαισιοδοξίας  και τίποτα δεν  φαίνεται να προοιωνίζεται την αναστροφή του κλίματος.

 Εντούτοις, παρά τη γενικευμένη ασάφεια προοπτικής μιας κοινωνίας που παραπαίει στο φόβο και στην ανασφάλεια αλλά και στέκεται αμήχανη σε πράξεις αλόγιστης  πολιτικής βίας, όπως αυτές που έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες με θύματα τρεις νέους ανθρώπους, οι πολίτες  αναζητούν εσωτερικές εστίες αντιστάσεως, ατομικά ερείσματα  για να αντιμετωπίσουν την διαλυτική σκέψη, απόρροια της καταθλιπτικής διαθέσεως και της απουσίας νοήματος  για τη ζωή.  

Εις πείσμα των καιρών και της γενικής φιλολογίας περί της οικονομικής κρίσης κ.λ.π (αλήθεια τις πταίει;), θα ήθελα να σταθούμε  σε αυτά τα εσωτερικά αντερείσματα και ιδιαίτερα σε ό,τι  μας καταξιώνει ως  ανθρώπινες υπάρξεις και σε  ό,τι μας καθιστά ηθικές οντότητες. Μιλώ για την Αγάπη.

Αλήθεια τι σημαίνει αγάπη και πως την έχει σχηματίσει στο μυαλό και στην καρδιά του ο καθένας μας;

Πολλοί την εκθειάζουν ως την μοναδική αξία της ανθρώπινης φύσης, ως ευεργέτημα του θεού, ως προϋπόθεση για πνευματική και ψυχική ανέλιξη του ανθρώπου. Άλλοι τη χαρακτηρίζουν συναίσθημα, άλλοι κοινωνική αξία.

Εγώ θα πρότεινα να σταθούμε  στην ιδέα, ότι είναι  για όλους μας αναγκαιότητα  να βιώσουμε την  αγάπη σαν ένα έργο τέχνης.

Όλοι μας κατά μία έννοια,  είμαστε καλλιτέχνες της ζωής. Όλοι εφοδιαζόμαστε  με  τα απαραίτητα εργαλεία,   για να ζωγραφίσουμε πάνω στον καμβά της ζωής μας, όποιο σχήμα, όποια παράσταση και φιγούρα θέλουμε και να επιλέξουμε ποια χρώματα θα χρησιμοποιήσουμε.

Ας φέρουμε στο μυαλό μας μια εικόνα: Από τη γέννησή μας έχουμε στη διάθεσή μας χρώματα και πινέλα, για να φτιάξουμε τα πιο όμορφα πράγματα  που υπάρχουν στον κόσμο μας. Είμαστε, επίσης, απόλυτα ελεύθεροι να δημιουργήσουμε ό,τι επιθυμεί ο καθένας.

Άλλοι καταπιάνονται με ζωηρά και χαρούμενα χρώματα και δημιουργούν μια ζωή γεμάτη αισιοδοξία, κατανόηση, εμπιστοσύνη και ανθρωπιά. Σε κάποιους  άλλους, με τα ίδια εργαλεία, ο πίνακάς τους κατακλύζεται από μαύρες  αποχρώσεις και κυριαρχούν  οι μουντές σκιές. Αρνητικά  συναισθήματα προκαλεί η θέα τέτοιων σκοτεινών πινάκων,  γιατί αντικατοπτρίζεται πάνω τους, η ασχήμια, η ανημπόρια  και η δυστυχία.

Έχετε αναρωτηθεί, πως συμβαίνει τα ίδια εργαλεία, να  βιώνοντα, άλλοτε ως ευλογία (παράδεισος) κι άλλοτε ως κατάρα (κόλαση);

Μέσα μας υπάρχουν πάντα δύο αντιφατικές δυνάμεις. Το καλό ή δημιουργικό και το κακό ή της  αυτοκαταστροφής. Το ζητούμενο είναι  ποιο συστατικό είναι αυτό που τροφοδοτεί τη δύναμη του καλού;

Η Αγάπη  είναι  το θεμελιώδες συστατικό, γιατί καταφάσκει τη ζωή και αποτελεί δύναμη  δημιουργίας. Μόνο με τη στάση αγάπης μπορούμε να αισθανθούμε την πληρότητα της ύπαρξης,  τη χαρά που είμαστε άνθρωποι.

Όταν λείπει απ’ τη  ζωή μας η αγάπη,  καταστρέφουμε  τον ίδιο μας τον εαυτό. Μπορεί να μην είναι φανερό, αλλά στην ουσία πληγώνουμε  την ίδια τη  ψυχή μας και το αποτέλεσμα είναι στη ζωή μας να  κυριαρχεί  το μαύρο, που ισοδυναμεί με  την κακία, τον  φανατισμό, τη ζήλια, τον  εγωισμό  και την αναλγησία.

Επειδή ποτέ δεν είναι αργά, ας αρχίσουμε να φιλοτεχνούμε τη ζωή μας με τα χρώματα της αγάπης. Και τότε κάτι μαγικό θα συμβεί. Θα ανακαλύψουμε ότι όλοι  μπορούμε να γίνουμε όμορφοι.

Και πως γίνεται αυτό; Φτάνει να καλλωπίσουμε και να φροντίσουμε τις καρδιές μας, ζωγραφίζοντας τες με τα χρώματα της αγάπης και της καθαρότητας (διαφάνειας). Η ασχήμια  βρίσκεται στο μουντό και στο άρρωστο.

Έχετε προσέξει, όσο εξωτερικά ελκυστικός κι αν είναι κάποιος, αν δεν εκπέμπει γλυκύτητα ψυχής, πόσο άσχημος φαίνεται στα μάτια μας; Όσο κι αν πιστεύουμε ότι η εξωτερική ομορφιά κερδίζει, στο τέλος συμφωνούμε όλοι, ότι αν δεν υπάρχει αρμονία με τον εσωτερικό κόσμο, κυριαρχεί πάντα η ψυχική ασχήμια.  Είναι η αρνητική αύρα (ενέργεια),  που διοχετεύουν οι άνθρωποι που δεν βιώνουν αγάπη.

Εξάλλου, η ρήση ότι: «η ομορφιά της ψυχής, καθρεπτίζεται στο πρόσωπο»,  εδώ βρίσκει την αλήθεια της. Και το  καθαρό πρόσωπο  κερδίζει  την λάμψη του από την φωτεινότητα και την ενάργεια της ψυχής που αγαπά. Μιας ψυχής που ξέρει να μοιράζεται, που ξέρει να προσφέρει, που ξέρει να θυσιάζεται ακόμη, για να δώσει χαρά.

Βιώνω, λοιπόν, την  αγάπη σαν ένα έργο τέχνης, που όσο το δουλεύω, όσο εμβαθύνω, όσα περισσότερα λαμπερά χρώματα προσθέτω στον καμβά, τόσο πιο πλούσιος, αυτόνομος, και δημιουργικός  άνθρωπος γίνομαι. Γίνομαι ο δημιουργός της μοίρας μου και αρνούμαι να χαθώ μέσα στη δίνη της απαξίωσης, της έλλειψης πνευματικότητας, του ατομικισμού και της οικονομικής κρίσης.

Πόσοι από μας έχουμε στοχαστεί, ότι δεν έχουμε να μοιράσουμε με κανέναν απολύτως τίποτε, αλλά υπάρχουμε μόνο για να μοιραστούμε;

Ίσως  ακούγεται ρομαντικό  κι απλοϊκό αλλά η αποδοχή της αγάπης ως εκείνης της δύναμης που θα μας βοηθήσει να αντέξουμε  δεν στερείται νοήματος. 

Δε σημαίνει ότι εθελοτυφλούμε και δε βλέπουμε τη πραγματικότητα που υπάρχει σε όλες τις εκφάνσεις της υλικής και πνευματικής μας ζωής αλλά  εκφράζει την πεποίθηση ότι αποτελεί την ελπίδα για να αναστρέψουμε το κλίμα.

Για να αντιμετωπίσουμε τη βία, το κλίμα φόβου, την έλλειψη προοπτικής δεν αρκούν μόνο οι αλλαγές στην πολιτική αλλά πρέπει να αλλάξουμε και εμείς στάση ζωής και να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο της Αγάπης, ως κυρίαρχου τόσο στην ατομική όσο και στην κοινωνική μας δράση. 

Καλούμαστε να φιλοτεχνήσουμε το δικό μας έργο τέχνης που θα είναι η δικιά μας προσφορά σε ένα κόσμο που  βυθίζεται στη θλίψη και στην απόγνωση, που είναι ο ελάχιστος φόρος,  απέναντι στην Ανθρωπότητα.

Να είστε όλοι καλά!!!  Κάθε ευγενές ποθητόν!!!

Πηγή: www. google/Αγάπη και ευτυχία.




                                         


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου