Πως μπορεί να γίνει καλλίτερη η σχέση σας;

Σε έναν ευτυχισμένο γάμο είναι η γυναίκα που συνεισφέρει το κλίμα και ο άντρας που συνεισφέρει το τοπίο.

                                                                           Gerald Brenan

                                                       1894-1987, Βρετανός συγγραφέας

Παρ’ όλο που  σχεδόν κανείς/μια δεν κινείται στη σφαίρα της φαντασίας και του ονείρου (έτσι λέμε όλοι/ες, ) κάπου βαθιά μέσα μας τρέφουμε ελπίδες για μια μεγαλειώδη συνάντηση με τον έρωτα της ζωής μας.

Αναμένουμε με στωική προσμονή την μεγάλη αγάπη που θα μας συνταράξει, θα μας παρασύρει σε ένα αέναο, περιπετειώδες ταξίδι γεμάτο πάθος και ανιδιοτέλεια. Το « άλλο μας μισό» που θα έρθει ξαφνικά στην ζωή μας, θα μας τη συμπληρώσει  και θα μείνει για πάντα.

Αρκετά συχνά, όμως, τα πράγματα δεν κυλάνε έτσι. Ο έρωτας ναι μεν έρχεται σαν σίφουνας αλλά προς μεγάλη μας λύπη, φεύγει σχετικά γρήγορα αφήνοντας πίσω πόνο, απογοήτευση και θλίψη.

Και νοιώθουμε  παγωμένοι  και ανήμποροι, μ’ ένα αναπάντητο ερώτημα: Σε τι μπορεί πια να ελπίζει κανείς; Όλα είναι μια αυταπάτη;

Αν παρακολουθήσουμε την ζωή κάποιων ζευγαριών ή πιο απλά αν εμβαθύνουμε στη δική μας σχέση (ή γάμο), ίσως κάποια χαρακτηριστικά που θα διαπιστώσουμε να μπορέσουν να μας  «διδάξουν» και να μας αποκαλύψουν μυστικά τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για τον σύντροφό μας αλλά και την ίδια την φύση της αγάπης.

Ας δούμε μαζί κάποια μυστικά που εάν τα παραδεχτείτε ή τα αναγνωρίσετε ίσως, να κρύβουν  θησαυρό, που βεβαίως είναι βαθιά ριζωμένος  μέσα στην φαινομενικά ελαττωματική σας σχέση.

Μια συμβιωτική σχέση μοιάζει μ’ ένα συναρπαστικό ταξίδι….

Σκέψεις απόγνωσης και αδιεξόδου καθώς κοιτάτε το πρόσωπο που κοιμάται του «καλού καιρού»  δίπλα σας και αναρωτιέστε: Αυτό τελικά ήταν;  Αυτό θα αντιμετωπίζω για πάντα;

Όταν οι άνθρωποι δημιουργούν μια στενή σχέση ή παντρεύονται, πιστεύουν ότι εφόσον έχουν  διαλέξει το σωστό άτομο -την αδελφή ψυχή- θα ζήσουν ευτυχισμένοι μαζί του/της «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος».

Μετά ξυπνάνε μια ωραία πρωία και συνειδητοποιούν ότι αυτό το πρόσωπο δεν τους δημιουργεί τα πρώτα όμορφα συναισθήματα που ένοιωθαν όταν πρωτογνωρίστηκαν, δεν τους κάνει πια ευτυχισμένους. 

Για την ακρίβεια, πολλοί φτάνουν ν’ αναρωτιούνται  για ποιο λόγο βιαστήκανε  τόσο πολύ να παντρευτούν : «Εγώ αυτό αποζητούσα; Θεέ μου τι βλάξ !!!».

Κι όμως η αλήθεια είναι ότι αυτό ζητούσαν. (Μην αρχίσετε να θυμώνετε, πριν διαβάσετε τη συλλογιστική μου). Απλά δεν το είχαν συνειδητοποιήσει, δεν είχε γίνει αντιληπτό, όταν ορκίζονταν αιώνια αγάπη και πίστη.

Όταν υπόσχονταν πως θα ήταν  συνεχώς και για πάντα μαζί. Μαζί. Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο (Παναγία μου τι εφιάλτης κι αυτός!!!). Και κάπως έτσι έρχεται, η απογοήτευση, η θλίψη, η μοναξιά και  ο θυμός.

Η αποκάλυψη ότι ο γάμος δεν είναι ο προορισμός του ανθρώπου αλλά ένα ταξίδι, με όλη την ομορφιά των άγνωστων τοπίων, με πορεία που άλλοτε έχει νηνεμία, μπουνάτσα και άλλοτε τρικυμία, κάποιες φορές άκρατο ενθουσιασμό και άλλες κουραστική μονοτονία.

Αυτή η αποκάλυψη, όμως, μήπως είναι και ο λόγος που  πραγματικά «ξυπνάμε», όταν δεν αντέχουμε άλλο την ψυχοφθόρα αναζήτηση του ‘’ιδανικού συντρόφου’’(για κάποιους/ες) ή την απέλπιδα προσπάθεια αλλαγής του συντρόφου μας, σύμφωνα με τα δική μας οπτική;  

Μήπως είναι το «εναρκτήριο λάκτισμα» για  να καταλάβουμε τι πραγματικά σημαίνει «γάμος»,«αποδοχή», «σεβασμός¨, «συμβίωση», «οικογένεια», «αγάπη» με τα καλά και τα κακά, τα δύσκολα και τα εύκολα, τα πάνω και τα κάτω;

Μήπως αυτό το «ξύπνημα» είναι προτιμότερο από οποιοδήποτε παραμύθι ή μυθοπλασία;

Η σχέση χρειάζεται πολύ περισσότερη «δουλειά» από ότι πιστεύουμε.

Είναι κοινώς αποδεκτό ότι για να πετύχει ένα γάμος χρειάζεται αμοιβαία προσπάθεια. Και σκεφτόμαστε εμείς: Να σταματήσουμε τις ενοχλητικές συνήθειες (π.χ. να τρώμε με ανοιχτό το στόμα, να μιλάμε κατά την διάρκεια που μασάμε, κ.λ.π) ή να βάζουμε δυνατά την τηλεόραση όταν βλέπουμε ποδόσφαιρο. Αλήθεια είναι τόσο απλά τα πράγματα;

Όσο καλά κι αν πιστεύουμε ότι ξέρουμε τον άλλον/ην, είμαστε όλοι τόσο σύνθετες οντότητες, σκεφτόμαστε τόσο περίπλοκα, που χρειάζεται πολύ περισσότερη αυτογνωσία, ταπεινότητα, υπομονή και κατανόηση από όσο πιστεύουμε.

Αν θέλουμε να βιώνουμε μια βαθιά σχέση με τον/την σύντροφό μας, οφείλουμε να τον «ακούσουμε», να τον «μελετήσουμε» να τον «διαβάσουμε», να τον «γνωρίσουμε», με όσο μεγαλύτερη προσοχή και συγκέντρωση μπορούμε, όπως κάνουμε με τα ένα σοβαρό θέμα που μας απασχολεί στη δουλειά μας.

Και η ιδέα ότι παντρευτήκαμε, δεν σημαίνει ότι, ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, τελείωσε: τα γνωρίζουμε  όλα, τώρα ξέρουμε.  Σιγά που τα ξέρουμε !!!  Πολύ απλά σημαίνει ότι περάσαμε  ένα έτος στο Πανεπιστήμιο. Ότι ανεβήκαμε ένα σκαλοπάτι.

Κι αυτό γιατί κάθε φορά που είμαστε σίγουροι πως πλέον τα ξέρουμε όλα για τον άλλον/ην, εμφανίζονται καινούργια στοιχεία (άγνωστα μέχρι τότε σ’ εμάς-πολύ πιθανόν και στους άλλους) και  αλλάζουν τα δεδομένα λίγο ή πολύ.

 Όπως φυσικά αλλάζουμε με την πάροδο του χρόνου και εμείς. Και άντε πάλι από την αρχή. Να ξαναδούμε τα νέα δεδομένα, να τα επεξεργαστούμε και να επιλέξουμε τον καλλίτερο για τη σχέση (για μένα και για τον άλλον/ην) τρόπο συμπεριφοράς.

Σκεφτείτε τι γίνεται, όταν αποφασίζουμε ν’ αρχίσουμε δίαιτα: Θέλουμε να την κάνουμε μία φορά και να ξεμπερδέψουμε. Όμως αυτό δεν είναι τόσο εφικτό.  Επιλέγουμε να την προσαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας, γίνεται τρόπος ζωής και μαθαίνουμε να ζούμε με μια διαρκή προσπάθεια, να μην πάρουμε περιττά κιλά. 

Κάπως έτσι είναι και ο γάμος. Χρειάζεται διαρκής προσπάθεια που δεν σταματάει ποτέ….

Μην προσπαθήσετε να λύσετε μια διαφορά…θυμωμένοι

Πολλές φορές σε μια διαμάχη (σύγκρουση) με την/τον σύντροφό μας προσπαθούμε να επιλύσουμε την διαφορά, εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να γίνει αυτό, ενώ είμαστε τόσο συναισθηματικά φορτισμένοι; Βεβαίως και όχι. Αν είναι βράδυ, το καλλίτερο που έχετε να κάνετε, είναι απλά να κοιμηθείτε.

Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται παύση. Πρέπει να ηρεμείτε για να σκεφτείτε τα πράγματα πιο καθαρά και να ανακτήσετε δυνάμεις. Πρέπει να δώσετε χρόνο στον εαυτό σας να καταλάβει τι είναι αυτό που σας ενοχλεί, ποια είναι η ρίζα του προβλήματος. Το ίδιο ισχύει και για τον άλλον/ην. Μπορεί απλά να φταίει το ότι είστε κουρασμένοι ή έχετε νεύρα από την δουλειά.

Χωρίς διάλειμμα ένας μικρο καβγάς μπορεί να καταλήξει σε πολύωρη και παράλογη αναμέτρηση, να έρθουν στην επιφάνεια παλιά προβλήματα και παράπονα και έτσι να καταλήξετε να τσακώνεστε όλη την ημέρα (ή τη νύχτα), χωρίς να σταματάει αυτό το ψυχοφθόρο σκηνικό.  

Είναι σοφό λοιπόν, να αφήνουμε κάποια πράγματα να ηρεμήσουν εκείνη τη στιγμή, κι αν συνεχίσουν να μας «τρώνε» και τις επόμενες ώρες, τα ξανασυζητάμε με καθαρότερο μυαλό και πιο ήρεμοι.

Το ζευγάρι είναι φυσιολογικό…. χωρίς συχνό σεξ;

Μια πραγματικότητα που βιώνουν όλα τα ζευγάρια, όσο ερωτευμένα και αν είναι,  όσο σέξι και αν θεωρεί  ο ένας σύντροφος τον  άλλον/ην, είναι ότι θα υπάρξουν μέρες (και μάλιστα πολλές) που δεν κάνουν σεξ, είτε γιατί δεν έχει όρεξη η γυναίκα ή  ο άντρας ( Η τελευταία περίπτωση είναι κάπως απίθανη-συνήθως ο άντρας είναι πιο πολύ διαθέσιμος πάνω στο συγκεκριμένο θέμα).

Μην ανησυχείτε όμως αυτό, είναι κάτι φυσιολογικό. Μπορεί να σημαίνει ότι κάποια βδομάδα ή και περισσότερο, χρειάζεστε περισσότερο ύπνο και ξεκούραση (μετά την πολύωρη ασχολία στην εργασία, την φροντίδα των παιδιών, το σιδέρωμα, το διάβασμα των παιδιών, το γυμναστήριο, το μαγείρεμα για την επόμενη κ.λ.π. δεν είναι αφύσικο το κρεβάτι σας να το βλέπετε σαν σκεύος χαλάρωσης και ηρεμίας παρά σαν ερωτική φωλιά !!).

Καλό είναι για όλους μας να μην ζούμε με ψευδαισθήσεις. Αντί να ανησυχούμε για το πόσο συχνά πιστεύουμε ότι «θα έπρεπε» να κάνουμε sex,  ας προσπαθήσουμε να βρούμε τον δικό μας ρυθμό.

Αυτό που πραγματικά έχει σημασία για δύο ανθρώπους που συζούν ή για ένα παντρεμένο ζευγάρι με παιδιά και υποχρεώσεις, δεν είναι τόσο το σεξ, σαν πράξη, αλλά το πόσο συχνά αγγίζουν ο ένας τον άλλον, τα χάδια, οι αγκαλιές, τα βλέμματα.

Μετά από μία πολύ κουραστική μέρα (ή και εβδομάδα), μια ήρεμη συζήτηση ή ένα απαλό μασάζ μπορεί να είναι προτιμότερο. Μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει το σημείο G σας…αλλά φανερώνει το μέγεθος της αγάπης, του σεβασμού και της αποδοχής που τρέφεται στο πρόσωπο του/της συντρόφου σας…

Το μόνο που μπορούμε ν’ αλλάξουμε είναι μόνο  ο εαυτός μας.

         

Σχεδόν πάντα όλοι μας, πριν παντρευτούμε, πιστεύουμε πραγματικά ότι κάποια πράγματα που δεν μας αρέσουν στον άλλον/η,  θα καταφέρουμε, με την πάροδο του χρόνου, να τα αλλάξουμε.

Σκεφτόμαστε ότι αφού τον/την αγαπάμε και μας αγαπάει, θα μπορέσουμε, με το καλό ή με το κακό, να τον φέρουμε κάποια μέρα πολύ κοντά σε αυτό που θεωρούμε «ιδανικό».

Και, το χειρότερο, είμαστε σίγουροι ότι αυτό που θέλουμε να (τον/την) κάνουμε είναι το σωστό. Ότι έχουμε δίκιο και καλό θα είναι να το δει όσο το δυνατόν γρηγορότερα και ο άλλος/η..

Όποια, όμως, κι αν είναι τα κίνητρά μας, η προσπάθεια είναι άνευ αντικρίσματος. Το να προσπαθείς να μεταμορφώσεις (ή παραμορφώσεις;) έναν ενήλικα -να του αλλάξεις στάσεις, συνήθειες, απόψεις, αρχές και αξίες δεκαετιών- είναι μία ακατόρθωτη αποστολή.

Και αργά ή γρήγορα θα καταλάβουμε ότι είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάξουμε τον τρόπο που εμείς σκεφτόμαστε, παρά τον άλλον.

Μην εστιάζεστε  στα αρνητικά του/της, αλλά -αντίθετα- εκτιμήστε τα θετικά.

Μπορεί, π.χ. να γκρινιάζει λίγο όταν καθαρίζει το σπίτι και δεν προσέχουν τα παιδιά ή εσείς τόσο όσο θα ήθελε εκείνη, αλλά δεν είναι υπέροχο και μόνο το γεγονός ότι καθαρίζει το σπίτι, και που εσείς έχετε απλά την ευθύνη να μην το λερώσετε ή να μιλήσετε στα παιδιά ότι θα πρέπει να σέβονται την  κούραση της μαμάς;

Κι ένα μυστικό ειδικά σ’ αυτή  την ιδέα που αναφέραμε. 

Όταν αποδεχτείτε πραγματικά εσείς οι ίδιοι, τα χαρακτηριστικά σας και δη τα «κακώς κείμενα» του εαυτού σας….να ξέρετε ότι πολύ πιο εύκολα θα  αποδέχεστε τους άλλους και μάλιστα τον/την σύντροφό σας

Δεν ξέρω ποια είναι τα  συναισθήματα σας αυτή τη στιγμή(όσοι άντεξαν να διαβάσουν το άρθρο), ευελπιστώ πάντως να χαλαρώσατε και όχι να τρομάξατε.

Η  ομορφιά της συμβίωσης ή του γάμου έγκειται στο γεγονός ότι είναι γεμάτη δυσκολίες, ανατροπές,  και υπερβάσεις που  είναι όμως σημαντικά «μαθήματα» για  την εξέλιξη και ανάπτυξή μας ….όπως  εξάλλου κι ένα ταξίδι.

Παρ’ όλα αυτά, τα δύσκολα είναι που εμπλουτίζουν την ζωή μας μαζί με τον άλλον/η και που μπορούν να μας κάνουν να τον/την αγαπήσουμε ακόμα πιο βαθιά και πιο δυνατά.

Και κάπως έτσι γράφουμε….. και ζούμε το δικό μας παραμύθι!!!.

Να είστε πάντα υγιείς και τολμηροί…..όλα μπορούν να γίνουν αρκεί να το θέλουμε!!!

Πηγή:www.google/Ο Γάμος και τα μυστικά του.