Πόσο εξαρτημένη/ος είσαι…. μέσα στις σχέσεις σου;

Συναντάμε πολλές περιπτώσεις που μια γυναίκα ή ένας άνδρας βρίσκεται σε μια σχέση χωρίς να ξέρει ακριβώς ποια είναι τα ακριβή συναισθήματα για το/τη  σύντροφό του.

Ο έρωτας, η αγάπη, η τρυφερότητα, ή οικειότητα  και η εξάρτηση είναι έννοιες που μπερδεύονται και κατ’ επέκταση μπερδεύουν και το ίδιο το άτομο μέσα στη σχέση.

Στην περίπτωση της συναισθηματικής εξάρτησης του ενός συντρόφου από τον άλλο, είναι δυνατόν μια σχέση να διαιωνίζεται βασισμένη σε διαστρεβλωμένους  λόγους με καταστροφικές συνέπειες για το ζευγάρι.

Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, υπάρχουν κάποια άτομα που κατά βάση, δεν μπορούν να στηριχτούν στον εαυτό τους, δεν διαθέτουν συναισθηματική ισορροπία από μόνοι τους, δηλ. δεν είναι αυτοεξαρτώμενοι, (να υπολογίζουν μόνο στις δυνάμεις τους)  αλλά είναι προσκολλημένοι στους άλλους, εξαρτημένοι στη κυριολεξία από τους άλλους.

Η συνηθισμένη λύση που βρίσκουν είναι η δημιουργία σχέσης με σκοπό να ενδυναμωθούν εσωτερικά για να συνεχίσουν στην καθημερινότητα τους. Έτσι λοιπόν το άτομο δημιουργεί σχέση όχι γιατί πραγματικά είναι ερωτευμένο και γοητευμένο από την προσωπικότητα του συντρόφου του, αλλά γιατί η σχέση μπορεί να καλύψει την αδυναμία του να πορεύεται μόνο του.

Μέσω της διαδικασίας της αλληλεπίδρασης στη σχέση, το πιθανότερο είναι αυτό το άτομο, να διαλέξει ένα σύντροφο που και εκείνος/η, λόγω της προσωπικής του/της  αδυναμίας, να ψάχνει μια σχέση για να καλύψει το εσωτερικό του κενό και ανασφάλεια.

Τελικά οι δυο σύντροφοι καταλήγουν να είναι μαζί, όχι γιατί ο ένας αγαπάει πραγματικά  τον άλλο, αλλά γιατί ο ένας καλύπτει τις εσώτερες εξαρτησιακές ανάγκες του άλλου,  γιατί μ’ άλλα λόγια  ο ρόλος που αποδίδουν ο ένας στον άλλον,  εξυπηρετεί την εσωτερική τους ηρεμία.

Δεν είναι επομένως μαζί,  κατόπιν  επιλογής που  βασίζεται  στην αγάπη και στην ελευθερία επιλογής, αλλά αντίθετα στο υπόγειο και σκοτεινό κίνητρο  της αδυναμίας και ανημποριάς των δυο συντρόφων.

Όταν λοιπόν βρεθεί αυτός ο σύντροφος, αυτομάτως αρχίζει η διαδικασία άγχους του αποχωρισμού του, βιώνει συναισθήματα φόβου, εγκατάλειψης και απόρριψης. 

Με άλλα λόγια, επειδή  το άτομο από πρώιμα βιώματα (κατά την παιδική ηλικία) έχει συνδέσει, λανθασμένα βεβαίως, την συναισθηματική του ισορροπία με την παρουσία του συντρόφου του, κάθε πιθανότητα εγκατάλειψης ή απώλειας του για οποιοδήποτε  λόγο,  ισοδυναμεί με ανατροπή (κλονισμό)  της εσωτερικής του ισορροπίας.

Συνήθως αυτά τα άτομα δεν γεύονται στην ουσία την πραγματική αγάπη και για πολύ καιρό έως και στα βαθιά γεράματα, (αν είναι μαζί)  θα την μπερδεύουν με την έννοια της αγάπης.

Υπάρχουν λοιπόν κάποια άτομα τα οποία όταν είναι χωρίς σύντροφο δεν είναι συγκεντρωμένα, είναι καταθλιπτικά, δεν βγαίνουν έξω από το σπίτι, υποφέρουν από διαταραχές ύπνου, αναζητούν συντροφιά στο αλκοόλ ή σε ουσίες, είναι άλλοτε νευρικά και άλλοτε υποτονικά και γενικώς έχουν απωλέσει το νόημα της ζωής.

Αυτή είναι και η περίπτωση των ατόμων που ξεκάθαρα είναι εξαρτημένα από το ρόλο τους, μέσα σε μια σχέση.

Πιο δύσκολο όμως είναι να  διακρίνουμε  τα άτομα   που παραμένουν λειτουργικά στην καθημερινότητα της ζωής τους, χωρίς όμως να μπορούν να αισθανθούν   πληρότητα και χαρά.

Οι επιταγές της κοινωνίας μας (αξίες, αρχές, κ.λ.π) όμως πιέζουν  προς την κατεύθυνση της διαιώνισης του ανθρωπίνου είδους. Τα άτομα θεωρούν ότι σε μια κοινωνία ζευγαριών, ο κάθε άνθρωπος είναι υποχρεωμένος ν' αναζητά την ευτυχία μέσα από μια συντροφική σχέση.

Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται ριζωμένες πεποιθήσεις στον ψυχισμό του ανθρώπου που του υπαγορεύουν ότι είναι μη φυσιολογικός, όταν είναι ευτυχισμένος χωρίς σύντροφο και χωρίς παιδιά.

Αυτή η ιδέα είναι φυσιολογική αρκεί το άτομο να μην το αντιλαμβάνεται όμως, ως κάτι απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο. 

Δηλαδή είναι επιθυμητό για ένα άτομο να μπορεί να είναι συναισθηματικά ισορροπημένο πριν ξεκινήσει μια σχέση και να ευτυχήσει ακόμα περισσότερο με την συνύπαρξη με έναν άνθρωπο, μέσα από την αίσθηση της ελεύθερης  επιλογής.

Όταν ένα εξαρτημένο άτομο δημιουργεί μια ερωτική σχέση πολλές φορές δημιουργούνται μέσα του αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα.

Από την μια η συνύπαρξη με αυτό το άτομο καταστέλλει το άγχος στην πιθανότητα απώλειας του και προκαλεί ευφορία, χαρά και ζωντάνια.

Από την άλλη όμως αυτή η συνύπαρξη είναι και δηλωτική για την απώλεια της πραγματικής ελεύθερης επιλογής του,  να φύγει από τη σχέση, που προκαλεί μελαγχολία, θλίψη, θυμό, οδύνη, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αίσθημα ανασφάλειας και αδυναμίας.

Τελικά η μεταβολή αυτή από τα θετικά συναισθήματα στα αρνητικά συνθλίβει το ψυχισμό του εξαρτημένου ατόμου και το οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές όπως π.χ. μια έντονη σεξουαλική συνεύρεση(φτάνοντας στα όρια του βιασμού κάποιες φορές)  με το σύντροφο του μετά από έναν άγριο καυγά ή η εξαφάνιση για λίγες μέρες από τη σχέση και η ξαφνική εμφάνιση σαν να μην έχει γίνει τίποτα.

Άτομα που δεν βίωσαν την συναισθηματική ασφάλεια, αποδοχή και προστασία μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον είναι δυνατόν να καταλήξουν να εξαρτώνται παθολογικά από το σύντροφο τους.

Κατά πάσα πιθανότητα να είχαν αποστασιοποιημένους συναισθηματικά γονείς (συναισθηματική στέρηση) ή  να έχουν βιώσει ψυχολογική κακοποίηση σε μικρή ηλικία.

Αυτά τα άτομα σε ασυνείδητο επίπεδο - δηλαδή χωρίς να το καταλαβαίνουν – μπερδεύουν –την συναισθηματική «αγκαλιά» του συντρόφου τους με την «αγκαλιά» που θα ήθελαν να είχαν πάρει από τους «σημαντικούς άλλους» (γονέας, τροφός, κ.λ.π) όταν ήταν παιδιά.

Κάνουν υπεραναπλήρωση (ψυχολογικός όρος) της συναισθηματικής έλλειψης της παιδικής τους ηλικίας με την συναισθηματική τους εξάρτηση, από τον/την σύντροφό τους,  στην ενήλικη ζωή τους.

Στην περίπτωση που κάποιος/α ερμηνεύσει σωστά και αντιληφθεί την συναισθηματική εξάρτηση που βιώνει ένα άτομο  στο πρόσωπο του, και δεν τρέφει συναισθήματα αγάπης και εκτίμησης γι’ αυτό, το χρησιμοποιεί για προσωπικά οφέλη.

Είναι σύνηθες φαινόμενο το εξαρτημένο άτομο  να συμπεριφέρεται με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο( κλάματα, παρακάλια,  σχεδιασμένες απόπειρες αυτοκτονίας, κ.λ.π)  κάθε φορά που ο σύντροφος απειλεί με αποχώρηση από τη σχέση η οριστική εγκατάλειψη.

Το εξαρτημένο άτομο συμμορφώνεται αναγκαστικά και υπάκουα, έχοντας χάσει όμως στην κυριολεξία την αίσθηση του εαυτού του. Τότε αρχίζει να χάνει τόσο την αυτοδυναμία του όσο και την αυτοαξία του και  αυτή η επανάληψη του φαύλου κύκλου,  το αποδιοργανώνει  εντελώς.

Είναι πολύ σημαντικό ένα άτομο να έχει συνειδητοποιήσει τις έννοιες της αγάπης, του έρωτα, της οικειότητας, της εξάρτησης και της απόρριψης, μέσα σε μια σχέση πριν δημιουργήσει μια σχέση.

Μόνο έτσι θα καταφέρει να έχει μια σχέση υγιή, πλούσια συναισθημάτων, δημιουργική, ζωντανή και μακροχρόνια.

Η αλήθεια είναι ότι μιλάμε για μια προσπάθεια δύσκολη, που  όμως  εκτιμώ ότι αξίζει τον κόπο, αν σκεφθεί κανείς, τι σημαίνει να αισθάνεσαι  πληρότητα και γεμάτος/η θετικά  συναισθήματα, μέσα σε μια σχέση, που ήταν καθαρά,  μετά από ελεύθερη επιλογή.

Κι όπως το έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη, τις  ομορφιές της ζωής  τις βιώνουμε, όταν οι πράξεις μας στηρίζονται, σε καθαρά ελεύθερες επιλογές μας.. και όχι σε «πρέπει» ή ασυνείδητες ανάγκες μας.

Να είστε όλοι/ες υγιείς και γεμάτοι/ες  από Αγάπη….Καλή συνέχεια!!!

Πηγή: www/google/Αγάπη και Εξάρτηση.