Μια αληθινή ιστορία με αφορμή τα « Δέκα δικαιώματα του καθένα μας…».

Σε μια συνάντηση που είχα με εφήβους (με πρωτοβουλία ενός συλλόγου  Γονέων και Κηδεμόνων, σε  περιοχή της Αττικής), αφού τελείωσε η συζήτηση που είχα με τα παιδιά, τους μοίρασα ένα έντυπο, που είχα βρει στο  Internet, και μου είχε αρέσει. 

Ο τίτλος του κειμένου ήταν τα « Δέκα δικαιώματα του καθένα μας…».

  

Μάλιστα είχα ενθαρρύνει τα παιδιά και πριν να κλείσει η συνάντησή μας, ένα- ένα παιδί διάβαζε κι από ένα «δικαίωμα». 

Μετά από λίγες ημέρες δέχτηκα ένα τηλεφώνημα, από κάποιον πατέρα, που εξοργισμένος, με καθιστούσε υπεύθυνο και ηθικά αυτουργό, για το ‘’παραστράτημα’’ της κόρης του, να εναντιωθεί στην απόφαση του, να γίνει γιατρός και μάλιστα με αυθάδεια και παρρησία, του ανακοίνωσε ότι, δεν της αρέσει αυτό που ‘’θέλει’’ αυτός (σημ: ο πατέρας είναι γιατρός, έχει έτοιμη πελατεία, την έχει προετοιμάσει από μικρό κοριτσάκι κ.λ.π) ) αλλά, άκουσον-άκουσον, θέλει να γίνει μουσικός.

Εγώ που επενέβην αλήθεια στην επιλογή της αυτή και η κόρη ‘’καταστρέφει’’ τα όνειρα του πατέρα της αλλά και όλης της οικογένειας (μητέρα και θεία);

Κατά την άποψη πάντα του πατέρα, ήταν η συζήτηση που είχα με τα παιδιά κι εκείνο το κείμενο, που είχα μοιράσει σ΄αυτά, είχαν παίξει σημαντικό ρόλο στην αλλαγή απόφασης της κόρης του.  

Με απείλησε με φωνές  και βρισιές, ότι  θα μου κάνει μήνυση, για κακή επιρροή των νέων (στρέφονται κατά των γονέων)  και ότι με το κείμενο που μοίρασα, δεν  βοηθάω κανέναν αλλά τουναντίον υποσκάπτω την ενότητα και ευημερία των  οικογενειών.

   

Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι αυτό το περιστατικό, εμένα όχι μόνο δεν με εκνεύρισε αλλά το δέχτηκα  με  μεγάλη χαρά και σαφώς, δεν το πήρα προσωπικά (όσο δύσκολο κι αν είναι σε όλους μας  πολλές φορές, όταν μας συμβαίνει κάτι αντίστοιχο). Ένοιωσα ότι κάτι καλό έγινε στο κορίτσι….κι αυτό είναι που έχει σημασία.

Δεν μ'ενόχλησε ξανά ο πατέρας, ούτε και γνωρίζω τι έγινε τελικά με το παιδί (σε ότι αφορά την επιλογή του, κ.λ.π), αυτό που εύχομαι πάντως είναι ν’ άκουσε την καρδιά του και να μπόρεσε ν’ αντισταθεί στο «ΠΡΕΠΕΙ», που του είχε ενδοβληθεί από μικρής ηλικίας και να  επέλεξε το «ΘΕΛΩ» του.

Αυτή είναι η μικρή ιστορία που συνέβη, με αφορμή τα « Δέκα Δικαιώματα του καθένα μας…». 

Ας δούμε τι ακριβώς μας λέει, αυτό το περιβόητο κείμενο: 

   

·     Έχω το δικαίωμα να κρίνω τη συμπεριφορά, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου και να αναλάβω την ευθύνη για τις πράξεις μου. Η συμπεριφορά των άλλων μπορεί να έχει αντίκτυπο σε μένα, αλλά εγώ καθορίζω πώς επιλέγω να αντιδράσω σε κάθε κατάσταση. Άλλοι μπορεί να επηρεάσουν την απόφασή μου, αλλά η τελική επιλογή είναι δική μου.

·              Έχω το δικαίωμα να μην προσφέρω δικαιολογία για τη συμπεριφορά μου. Δεν χρειάζεται να στηρίζομαι σε άλλους για να κρίνουν αν οι πράξεις μου είναι σωστές ή όχι.  Άλλοι μπορεί να αναφέρουν τη διαφωνία τους για τις πράξεις μου, αλλά έχω τη δυνατότητα να αγνοώ τις προτιμήσεις τους ή να εργαστώ σε μια συμβιβαστική λύση. Μπορεί ακόμα να προσπαθούν να ελέγξουν τη συμπεριφορά και τα συναισθήματά μου προσπαθώντας να με πείσουν ότι είμαι λάθος, αλλά ξέρω ότι εγώ είμαι ο τελικός κριτής.

·       Έχω το δικαίωμα να μην είμαι υπεύθυνος/η για την εξεύρεση λύσεων στα προβλήματα των άλλων. Έχω την τελική ευθύνη για τη δική μου ψυχολογική ευημερία και ευτυχία.  Μπορεί να αισθάνομαι ανησυχία και συμπόνια για τους άλλους, αλλά εγώ δεν είμαι υπεύθυνος/η  για αυτούς και δεν έχω την ικανότητα να δημιουργώ την ψυχική σταθερότητα και την ευτυχία των άλλων. Αν οι ενέργειές μου έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε άλλους έμμεσα, εξακολουθεί να είναι ευθύνη τους να έρθουν σε συμφωνία με τα προβλήματα και να μάθουν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.

·       Έχω το δικαίωμα να αλλάξω γνώμη.  Ως ανθρώπινο ον, τίποτα δεν είναι στη ζωή μου συνεχές ή άκαμπτο. Τα συμφέροντα και οι ανάγκες μου μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Η δυνατότητα να αλλάζω τη γνώμη μου είναι φυσιολογική, υγιής και ευνοεί την προσωπική μου ανάπτυξη.

·                     Έχω το δικαίωμα να πω "Δεν ξέρω".

·                 Έχω το δικαίωμα να κάνω λάθη και να είμαι υπεύθυνος/η για αυτά. Το να κάνεις λάθος, είναι μέρος της ανθρώπινης κατάστασης. Οι άλλοι μπορεί να θεωρούν ότι τα λάθη μου είναι ασυγχώρητα, και ότι θα πρέπει να επανορθώσω. Αν το αποδεχθώ, η μελλοντική συμπεριφορά μου θα επηρεάζεται από τα λάθη του παρελθόντος μου, και οι αποφάσεις μου θα ελέγχονται από τις γνώμες των άλλων.

·           Έχω το δικαίωμα να είμαι ανεξάρτητος από την γνώμη των άλλων. Θα ήταν εξωπραγματικό για μένα να περιμένω από τους άλλους να εγκρίνουν όλες τις πράξεις μου. Είναι απίθανο να απαιτώ την καλή θέληση ή τη συνεργασία των άλλων, προκειμένου να επιβιώσω. Μια σχέση δεν απαιτεί συμφωνία 100 τοις εκατό. Είναι αναπόφευκτο ότι οι άλλοι θα βλαφτούν ή προσβληθούν από τη συμπεριφορά μου κατά καιρούς.  Είμαι υπεύθυνος/η μόνο για τον εαυτό μου, και μπορώ να αντέξω την περιοδική αποδοκιμασία από τους άλλους.

·       Έχω το δικαίωμα να είμαι παράλογος/η στη λήψη αποφάσεων.  Η λογική δεν μπορεί να προβλέψει πάντα τι θα συμβεί σε κάθε κατάσταση. Η λογική δεν είναι μεγάλη βοήθεια στην αντιμετώπιση των «θέλω», των κίνητρων και των συναισθημάτων. Ασχολείται γενικά με το "μαύρο ή άσπρο," και δεν λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά στις συναισθηματικές σχέσεις.

·                 Έχω το δικαίωμα να πω «Δεν καταλαβαίνω»

·                 Έχω το δικαίωμα να πω "Δεν με νοιάζει."

Πηγή: www/google/Αυτοεξάρτηση και δικαιώματα.