Γιατί υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ νύφης και πεθεράς;

Έχετε αναρωτηθεί αλήθεια γιατί, κατά βάση, δεν τα πηγαίνουν καλά, η πεθερά με τη νύφη;

Η διαμάχη μεταξύ πεθεράς – νύφης είναι δυστυχώς, ένα  συνηθισμένο φαινόμενο στη ζωή ενός ζευγαριού  και το μερίδιο της ευθύνης για τις αρνητικές σχέσεις, ανήκει και στις δύο. 

Όσο υπεύθυνη μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι μια πεθερά που παρεμβαίνει στη ζωή της νύφης της, άλλο τόσο υπεύθυνη μπορεί να είναι και η νύφη γιατί συχνά, είναι προκατειλημμένη απέναντι στην πεθερά της και ερμηνεύει λανθασμένα, τις προθέσεις της.

Η ένταση αρχικά πυροδοτείται από τα στερεότυπα που υπάρχουν σχετικά με τις γυναικείες συμπεριφορές και τις προκαταλήψεις σχετικά με τη θέση της καθεμίας στο οικογενειακό πλαίσιο.

Πριν ακόμα συναντηθούν οι δυο γυναίκες ξεκινούν τα προβλήματα και προκαλούνται από τις προσδοκίες και τις υποθέσεις που κάνει η μία για την άλλη. 

Πολύ συχνά η νύφη πιστεύει πως η πεθερά της σίγουρα θα θελήσει να παρέμβει στη ζωή της και για να το εμποδίσει, θέτει εξαρχής πολύ αυστηρά όρια απέναντί της, δεν είναι ανοικτή στην επαφή μαζί της και απορρίπτει αυτομάτως (σε ασυνείδητο επίπεδο) κάθε συμβουλή και προσφορά της.

Μεγάλο ρόλο στη σύγκρουση παίζει η προσωπικότητα και των δυο και η ανατροφή που έχουν δεχτεί μεγαλώνοντας. Σε κάποιες περιπτώσεις, η μητέρα που μεγαλώνει γυιό δένεται υπερβολικά μαζί του, γαντζώνεται πάνω του, τον διεκδικεί συνεχώς, ειδικά στην περίπτωση που  η σχέση της με το σύντροφό της,  δεν είναι ικανοποιητική.

Ο γιος αναπληρώνει τις ανεπάρκειες του συζύγου της και εκείνη του προσφέρει όλη την αγάπη της, καθώς τον θεωρεί στήριγμά της και επενδύει σε αυτόν όλη τη ζωή της. 

Αυτή είναι η λεγόμενη «Ιοκάστειος μητρική φροντίδα». Αυτό κατά την άποψή μου, είναι και μια μορφή κακοποίησης, κάτι συναφές με την υπερπροστατευτικότητα.

Όπως είναι αναμενόμενο, στα πλαίσια μιας τέτοιας συμβιωτικής σχέσης μητέρας – γυιού, η νύφη είναι η ‘’απειλή’’ της σχέσης, η «άλλη» γυναίκα που παρεμβαίνει σε αυτή την ενότητα διεκδικώντας ένα μερίδιο της αγάπης του γιου της. 

Η πεθερά, όπως αναφέραμε, απειλείται από αυτή την εισβολή και τείνει να είναι επικριτική και αρνητική απέναντι σε όλες τις ενέργειες της νύφης της. («Καλά τι φαγητό είναι αυτό που σου φτιάχνει παιδί μου, είναι αίσχος, έλα σ’ εμένα να τρως», «Μα δεν έχει καθόλου γούστο η γυναίκα σου στα ρούχα; Τι είναι αυτά που φοράς; Όταν αγοράζεις ρούχα, θα έρχομαι μαζί σου, να τα διαλέγουμε μαζί..», είναι κάποια χαρακτηριστικές φράσεις της μαμάς προς τον ‘’ταλαιπωρημένο’’ γυιό).

Πεθερά και νύφη παλεύουν να διατηρήσουν τον ίδιο ρόλο μέσα στην οικογένεια, αυτόν της κυρίας του σπιτιού, και για την απόκτησή του η μια νιώθει ότι παραγκωνίζεται από την άλλη.

Ενώ, λοιπόν, η συνεργασία και ο σεβασμός η μια για την άλλη, θα έφερνε ιδανικά αποτελέσματα, ο ανταγωνισμός μεταξύ τους, καταλήγει σε τραγωδία και αναταράζει τους ρυθμούς όλης της οικογένειας που χωρίζεται σε στρατόπεδα. 

Είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας, στο οποίο τόσο η μια, όσο και η άλλη επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν και να διατηρήσουν τη δύναμη και την επιβολή τους. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε μια από τις δύο γυναίκες θεωρεί πως η άλλη την υποτιμά ή αποδοκιμάζει τις πράξεις της.

Τα βαθύτερα αίτια αυτού του «πολέμου» είναι το αίσθημα της ιδιοκτησίας που είναι έντονο σε μερικούς ανθρώπους και ο φόβος που προκύπτει από την ανασφάλεια που αισθάνονται και οι δυο ότι χάνουν αυτό που κατέχουν και θεωρούν δικό τους.

Η πεθερά νιώθει ότι χάνει τη στήριξη του γιου της, ότι δεν την αγαπά, δεν την υπολογίζει  και από την άλλη, η νύφη αισθάνεται ότι εκείνος επιλέγει να υποστηρίξει περισσότερο τη μητέρα του,  αντί να φροντίσει τις δικές της ανάγκες, δεν την νοιάζεται- ενδιαφέρεται μόνο για τη μητέρα του- δεν έχει δεθεί μαζί της και μάλλον ήταν λάθος που παντρεύτηκε έναν άνδρα, που δεν μπορεί να αποχωριστεί απ’ τη μητέρα του (τον αποκαλεί συνήθως ‘’μαμάκια’’), κ.λ.π.

Όπως γίνεται αντιληπτό, το μήλο της έριδος είναι ο άντρας που μοιράζονται και που κατέχει το διπλό ρόλο, του αγαπημένου γιου της μητέρας και του μοναδικού συντρόφου της συζύγου.

Το κλειδί για την ψυχολογική ισορροπία στις σχέσεις τον δυο γυναικών φαίνεται πως είναι, η ξεκάθαρη και αμερόληπτη στάση του άνδρα-γυιού, απέναντι και στις δυο γυναίκες.

Αυτός οφείλει να θέσει τα όρια στη δράση της καθεμιάς, επιβεβαιώνοντας τη μοναδικότητά τους και αναγνωρίζοντας τον ξεχωριστό ρόλο και την προσφορά τους,  στη ζωή και την καρδιά του.

Αυτό όμως για να γίνει, προϋποθέτει μεταξύ άλλων, αυτογνωσία και ωριμότητα, στοιχεία που καλλιεργούνται τόσο κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του ατόμου, όσο και κατά την ενήλικη ζωή του.

Πηγή: www/google/ Πεθερά και νύφη.