Οι τρεις επιθυμίες του Μ. Αλεξάνδρου (Ιστορικό ανέκδοτο)

Καθώς περιεργαζόμουν τις αναρτημένες φωτογραφίες στον τοίχο, ενός  κουρείου που είχα πάει να κουρευτώ,  μεταξύ των άλλων, παρατήρησα, και μια κορνίζα, που το κείμενο ήταν κιτρινισμένο από  τον χρόνο.  

Πλησίασα πιο κοντά και είδα ότι ήταν, ένα απόκομμα από μια εφημερίδα, που δεν υπήρχε κάποιο στοιχείο, που να δείχνει από ποια είναι. 

Ρώτησα λοιπόν,τον κουρέα από .ποια  εφημερίδα είναι . Γύρισε προς το μέρος μου (εκείνη την ώρα κούρευε κάποιον) και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο, μου απάντησε ότι δεν θυμάται την εφημερίδα, αλλά έχει συνεχώς στο μυαλό και στην ψυχή του, την ιστορία και το μήνυμα που κρύβεται μέσα στις γραμμές του κειμένου, που είχε κορνιζάρει. 

Του ζήτησα να μου την πει και μ’ ένα μοναδικό, προσωπικό τρόπο, (συγχρόνως κούρευε τον πελάτη του-με κοίταζε μέσα απ’ τον μεγάλο καθρέπτη), μου αφηγήθηκε το  παρακάτω ιστορικό περιστατικό. 

Δεν γνωρίζω ποιος ιστορικός το αναφέρει και που. (Δεν υπήρχε πηγή, κάτω απ΄ το κείμενο). Ιδού λοιπόν η ιστορία, όπως την αντέγραψα, απ’ το απόκομμα της εφημερίδας.      

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε, τις τελευταίες επιθυμίες του.

1.     Να μεταφερθεί το φέρετρο του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.

2. Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει (ασήμι, χρυσάφι, πολυτίμους λίθους) να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.

3.  Τα χέρια του να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.

Ένας από τους στρατηγούς του. έκπληκτος από τις ασυνήθιστες  επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.

Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:

            1. Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρο μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο, ότι ούτε εκείνοι, δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο τη δύναμη να θεραπεύουν.

          2.  Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν να βλέπουν όλοι ότι τα αγαθά που αποκτάμε εδώ ,  εδώ παραμένουν !

          3.   Θέλω  τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα,  για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι,  ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για μας,  ο πιο πολύτιμος θησαυρός,  που είναι ο χρόνος!

.  . . .  .  . . .  .

« Ο ΧΡΟΝΟΣ»   είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήματα αλλά  όχι περισσότερο χρόνο.

Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ  δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

                                                     Ο χρόνος είναι η ζωή μας

                ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον, είναι ο χρόνος σου!!!!

            Και εσείς  φίλε/η  μου, εάν έχεις  την ‘’διαίσθηση’’, θα καταλάβεις  ποιος , πότε και γιατί σας  δίνει, το  ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ !!!!

Πηγή:www.google/Μ.Αλέξανδρος